Turczyński Andrzej

(ur. w 1938 r., zm. 15.11.2020 r. w Szczecinie) – poeta, prozaik, eseista i tłumacz. Laureat licznych nagród m.in. Nagrody Fundacji Kultury za Rzeki popiołu (1994), Nagrody im. Księcia Konstantego Ostrogskiego (1997), Nagrody im. Świętego Brata Alberta (1999), Nagrody Specjalnej Ministra Kultury (2005, 2010). Nominowany do Nagrody Literackiej NIKE za Znużenie (2001), do Paszportu Polityki (2001) oraz finalista Nagrody Literackiej GDYNIA za Koncert muzyki dawnej (2012). Wydał m.in. Źdźbło morza (1971), Wypłuczysko (1977), Fiasko (1986), Chłopiec na czerwonym koniu (1991), Rzeki popiołu (1995), Mistrz Niewidzialnej Strony (1996, 2011), Tryptyk ruski (1998), Znużenie (2000), Mgnienia (2000), Ząb mądrości (2001), Święto ikony (2002), Dietdomszczyzna (2005), Latopis. Powieść doroczna (2007), Bezkres. Eseje paradoksalne (2007), Ten szalony pan Puszkin. Słowo o udręce (2008), Moskwa ‘na Krwi’ (2009), Uzurpacje. Eseje paraboliczne (2009), Szron. Poezje (2010), Koncert muzyki dawnej (FORMA 2011), Zgorszenie (FORMA 2011), Mały ikonostas Bogarodzicy (2012), Miniatura z gazelą (2012), Żywioły (FORMA 2012), Homo Pictor, Homo Viator (2013), Bruliony Starej Ziemi (FORMA 2013), Brzemię (FORMA 2015), Ceremoniały (2017), Źródła. Fragmenty, uwagi i komentarze (FORMA 2017), Kuglarnia (2018), Czasy i obyczaje. Wariacje biograficzne (FORMA 2019). Jego opowiadania znalazły się w antologiach współczesnych polskich opowiadań: 2011 (FORMA 2011), 2014 (FORMA 2014), 2017 (FORMA 2017) i 2020 (FORMA 2020). Wkrótce Wydawnictwo FORMA wyda książkę Żmija Lodowa & Wąż Ognisty.