książki szczecińskie
książki o Szczecinie i ze Szczecinem w tle
-
Dariusz Bitner
"KSIĄŻKA. To pomysł, który mogę zrealizować dopiero, gdy znajdę wydawcę. To pomysł, którego nie zrealizuję nigdy. Bo jest to praca na rok, a wydawca dziś chciałby mieć książkę napisaną w tydzień (najchętniej tak, by odłożyć pióro w chwili, gdy książka znajdzie się w księgarni). Książka dla wszystkich – od niemowlaka, po starca. (Dariusz Bitner, „Mna”, Wydawnictwo Basil, Szczecin 2000, s. 26).
-
Artur Daniel Liskowacki
Nagroda Literacka NIKE 2009 - nominacja
Capcarap to zbiór krótkich współczesnych opowiadań, połączonych osobą bohatera-narratora; inteligenta, który usiłuje obserwować świat z dystansu. Opowiadania te układają się w sekwencje obrazków z codzienności – zabawnych i gorzkich, sarkastycznych i okrutnych, ironicznych, a często autoironicznych. Zręczna fabuła, intrygujące narracje i zaskakujące, przewrotne pointy stanowią tu jednak ramy innej, głębszej opowieści o mrocznym, niepokojącym wymiarze rzeczywistości.
-
Krzysztof Niewrzęda
Poszukiwanie całości to powieść o emigracji. Ale emigracja jest traktowana przez autora, jak soczewka, w której skupia się wyobcowanie jednostki samo w sobie, a nie wyłącznie w obcym kraju. Im bardziej to sobie uświadamiamy tym lepiej rozumiemy, dlaczego poczucie bycia nie u siebie, coraz częściej doskwiera nam nawet w ojczystym kraju.
-
Marek Frenger
Tym razem naprawdę... inicjuje tryptyk szczeciński i jest pierwszą prawdziwie szczecińską, współczesną powieścią obyczajową, której akcja rozgrywa się pośród znanych i popularnych szczecińskich miejsc i zakątków.
-
Tadeusz Zwilnian-Grabowski
Zielone głębiny to składająca się z trzech części powieść, która jest sagą rodzinną, opowiadającą o życiu trzech sióstr w okresie międzywojennym, w trakcie II Wojny Światowej i po wojnie. Jej tło stanowią trudne, a niejednokrotnie skrajne sytuacje, wynikające ze skomplikowanej historii tamtych czasów.
-
Iwona Kępisty
Wiersze Iwony Kępisty to próba domu. Zbudowania i ocalenia domu. Który zarazem sam ocala to, co najważniejsze. Bo jest summą tego wszystkiego, co autorka próbuje połączyć znakiem równości i współzależności, a więc – pamięci, nadziei, miłości, rodziny, wiary, wierności wobec tradycji i miejsc.
-
Krzysztof Niewrzęda
Czas przeprowadzki jest literackim portretem Berlina, ukazanego na tle rozważań dotyczących zarówno kultury, jak i polityki, historii oraz problemów społecznych. Po raz pierwszy w historii polskiej literatury Berlin został opisany tak wnikliwie. A do tego w sposób niezwykle ekscytujący, co jest efektem szczególnej wrażliwości językowej Autora.
-
Krzysztof Niewrzęda
Europejska Nagroda Literacka 2009 (nominacja)
Nagroda Mediów Publicznych w dziedzinie literatury pięknej COGITO 2008 (nominacja)
Wariant do sprawdzenia jest powieścią, odnoszącą się do problemu wartości w dzisiejszym świecie, a także do relacji między tradycją i tym, co rodzi współczesność. Autor stawia czytelnikowi pytanie: Na ile nasze życie zależy od nas samych, na ile zaś od przypadku i tego, co nas otacza? I każdy z pewnością będzie mógł na nie odpowiedzieć inaczej.
-
Bartosz Wójcik
Christiania to opowieść o Polakach umieszczonych przez los w wiedeńskiej scenerii, w wyrafinowany sposób balansująca między humorem, a rozgoryczeniem. Jej autor, uwodząc czytelnika, prowadzi go na manowce prawdy i pokazuje zarówno tragiczne, jak i groteskowe strony eschatologicznego konfliktu dobra ze złem. Powieść Bartosza Wójcika to istotne uzupełnienie obrazu Polaka, jaki został stworzony przez polskich pisarzy mieszkających w krajach niemieckojęzycznych.
-
Artur Daniel Liskowacki
Nagroda Literacka NIKE 2001 – finał
I nagroda w kategorii prozy VI Konkursu Literackiego Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek 2002
Eine kleine Artura Daniela Liskowackiego to opowieść o tym, jak z pewnego miasta S. wyjechali ludzie, którzy byli jego zwykłymi obywatelami. Razem z nimi wyjechała z miasta dotychczasowa historia. Ślady, jakie po nich pozostały, ktoś po pięćdziesięciu latach potraktował jako zobowiązanie, by opowiedzieć historię dawnych mieszkańców, skoro oni sami tego zrobić już nie mogą. Eine kleine to również jedna z najstaranniej poszarpanych, pokawałkowanych i nieciągłych narracji w prozie polskiej lat 90. XX wieku.