nowości 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

książki z 2023

Andrzej Ballo Niczyje

Maciej Bieszczad Pasaże

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Zbigniew Chojnowski Co to to

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Kazimierz Fajfer Całokształt

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów

Adrian Gleń Jest

Jarek Holden Gojtowski Urywki

Jarosław Jakubowski Baza

Jarosław Jakubowski Koń

Waldemar Jocher dzieńdzień

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Jarosław Księżyk Hydra

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży

Franciszek Lime Garderoba cieni

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie

Juan Manuel Roca Obywatel nocy

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania

Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience

City 6. Antologia polskich opowiadań grozy

DYŻURKA Grzegorza Strumyka » DYŻURKA, 0062

DYŻURKA, 0062

2020-03-17 13:19

Wracam do domu przez kładkę kolejową. Rozebrali jeden tor. Jeden został.
Przy zapisywaniu myśli. Jeśli jest w nich jakaś siła, to ta przed zapisem. Po chwili jest już po wszystkim. Chciałbym natrafić na niepoznaną ludzką rodzinę. W poronionej, silnej tęsknocie. To by dopiero mogło zadziałać.
Przesypiam cały dzień. Materac od stołu dzielą dwa kroki. Nie dziwi. Niechęć do zapisywania, utrwalania. To daje siłę, inny wymiar, ocenę bycia. Zapis, utrwalanie ograniczają dotkliwie pełnię życia.
Wzywam wielkie pasy transmisyjne. W nich pojawiają się wciąż nowe twarze, więc odpowiedzialność za opowieść o nas.
Dwa dni i znów przerwa. Myśli uporczywe o wypełnieniu działaniem całej dekady życia.
Wracam z objazdu, obchodu miasta. Na ulicach zgubione wiaderka z zamarzniętą zupą, zgubione przez dobrze odkażonych, w parkach i na cmentarzach słychać dzięcioły, pod klonami posypały się na głowę łuski pękających pączków w słońcu.
Gdyby poprzystawiać nam coraz czulsze instrumenty nie byłoby już życia bez lęku. Nie byłoby to słońce, powietrze, ruch obłoków i liści, ciało pod dotykiem.

© Grzegorz Strumyk