Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach
Zenon Fajfer Pieśń słowronka
Piotr Fluks Nie z tego światła
Bogusław Kierc Dla tego
Artur Daniel Liskowacki Do żywego
Elżbieta Olak W deszczu
Karol Samsel Autodafe 6
Andrzej Ballo Bodajże
Wenanty Bamburowicz Masy powietrza
Maciej Bieszczad Miejsce spotkania
Kazimierz Brakoniecki Oumuamua. Atlas wierszy światologicznych
Roman Ciepliński Schyłek
Zbigniew Chojnowski Tarcze z pajęczyny
Zbigniew Chojnowski Tyle razy nie wiem
Wojciech Czaplewski Dzieje poezji polskiej
Marek Czuku Nudne wiersze
Tomasz Dalasiński Przystanek kosmos i 29 innych pieśni o rzeczach i ludziach
Michał Filipowski Licytacja kamienia
Anna Frajlich Powroty [wiersze zebrane. tom 2]
Anna Frajlich Przeszczep [wiersze zebrane. tom 1]
Paweł Gorszewski Uczulenia
Jarosław Jakubowski Dzień, w którym umarł Belmondo
Bogusław Kierc Był sobie
Andrzej Kopacki Gra w hołybkę
Zbigniew Kosiorowski Metanoia
Franciszek Lime Formy odbioru. Poetyckie przekazy z Bezrzecza i Szczecina
Piotr Michałowski Światy równoległe
Dariusz Muszer Baśnie norweskie. tom 2
Ewa Elżbieta Nowakowska Gwiazda drapieżnik
Halszka Olsińska Przebyt
Uta Przyboś Jakoby
Agnieszka Rautman-Szczepańska Wypożyczalnia słów
Karol Samsel Autodafe 5
Karol Samsel Fitzclarence
Julia Anastazja Sienkiewicz Wilowska Planetoida, pechowy graf i wielka filozofia. Opowieści z przedwojennego Tuczna i okolic
Bartosz Suwiński Dutki
Inka Timoszyk Nieskończoność podróży
Sławomir Wernikowski Partita
Alex Wieseltier Krzywe zwierciadło
Kenneth White Ciało absolutu
City 5. Antologia polskich opowiadań grozy
eleWator. antologia 2012-2021. proza
Henryk Bereza. Krystyna Sakowicz. Korespondencja
(ur. w 1953 r. w Tréguier) – poeta francuski pochodzenia bretońskiego, prozaik, animator życia literackiego w Bretanii. Mieszka w Lannion nad kanałem La Manche w departamencie Côtes d’Armor. Laureat nagród Akademii Literackiej Bretanii (2010), Théophile’a Gautiera Akademii Francuskiej (2012) oraz „Goncourt de la poésie” (2019). Debiutował tomem wierszy Vie w 1977 roku. Opublikował kilkadziesiąt lirycznych książek poetyckich, zbiorów opowiadań i krótkich powieści na motywach autobiograficznych. Ostatnio wydał: Le Jardin des tempêtes: choix de poèmes, 1971-1996 (2000, 2012), Chambres d’écho (2008), Vingt ans (2009), À louer chambre vide pour personne seule (2011), Les Rumeurs de Babel (2016), Tirer la langue (2016), Une île en terre (2016), Le poids d’un nuage (2016), Un cri fendu en mille (2018), Aux marches de Bretagne (2019), Les mains de ma mère (2019).
FORMA wydała wybór jego wierszy Tu i tam (FLiHB/FORMA 2020) w przekładzie Kazimierza Brakonieckiego, które ukazały się we Francji pod wspólnym podtytułem Les continents sont des radeaux perdus, 1-3 (2016-2018).
Yvon Le Men
To poezja powitań i pożegnań, ostatniego horyzontu, którego cień kładzie się na wszystkim, co nazywamy naszym, własnym. To opowieść o pojedynczym słowie wypływającym ze swojej macierzy, niosącym pogłos przodków i echo wszystkich, którym służyło. To wiersze przekonujące, że w momentach granicznych, w sytuacjach ostatecznych, być może tylko poezja mieści w sobie żal i tęsknotę, radość i rozpacz, życie i śmierć.
