nowości 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

książki z 2023

Andrzej Ballo Niczyje

Maciej Bieszczad Pasaże

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Zbigniew Chojnowski Co to to

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Kazimierz Fajfer Całokształt

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów

Adrian Gleń Jest

Jarek Holden Gojtowski Urywki

Jarosław Jakubowski Baza

Jarosław Jakubowski Koń

Waldemar Jocher dzieńdzień

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Jarosław Księżyk Hydra

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży

Franciszek Lime Garderoba cieni

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie

Juan Manuel Roca Obywatel nocy

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania

Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience

City 6. Antologia polskich opowiadań grozy

Kemény István

  • foto: Szilárd Nagyillés
    foto: Szilárd Nagyillés

(ur. w 1961 r w Budapeszcie) – węgierski poeta, prozaik i eseista. Studiował prawo (1980-1984) oraz literaturę i historię węgierską (1984-1990) na Uniwersytecie im. Lóránda Eötvösa w Budapeszcie. Laureat wielu nagród i stypendiów, m.in.: Zsigmonda Móricza (1989), Sorosa (1994), Tibora Déryego (1997), Attili Józsefa (1997), Zoltána Zelka (2001), Jánosa Aranya (2002), JAK (2004), Fundacji Pallad (2007), Sándora Máraiego (2010) oraz Nagrody Literackiej Hévíz (2016). Krytyka uznaje go za jednego z najważniejszych i najbardziej wpływowych poetów średniego pokolenia. Poza twórczością własną zajmuje się przekładem literackim. Tłumaczył na język węgierski m.in. poezję Nicka Cave’a. Autor tomów poetyckich: Csigalépcső az elfelejtett tanszékekhez (Kręcone schody do zapomnianych katedr, 1984), Játék méreggel és ellenméreggel (Zabawa z trucizną i odtrutką, 1987), Témák a Rokokó-filmből (Tematy z filmu rokoko, 1991), A koboldkórus (Chór koboldów, 1993), A néma H (Nieme H, 1996), Valami a vérről. Válogatott és új versek (Coś o krwi. Wiersze wybrane i nowe, 1998), Hideg (Zimno, 2001), Élőbeszéd (Żywa mowa, 2006), Állástalan táncosnő. Összegyűjtött versek 1980-2006 (Bezczynna tancerka. Wiersze zebrane 1980-2006, 2011), A királynál (U króla, 2012), dwóch zbiorów esejów: A Kafka-paradigma (Paradygmat Kafki, 1994), Komp-ország, a hídról (Kraj-prom, z mostu, 2006), zbioru felietonów: Család, gyerekek, autó (Rodzina, dzieci, samochód, 1997) oraz dwóch powieści: Az ellenség művészete (Sztuka wroga, 1989) i Kedves ismeretlen (Drogi nieznajomy, 2009). Razem z Attilą Bartisem napisał dramat A félszent. Tragédia három felvonásban (Półświęty. Tragedia w trzech aktach, 1995).
W Polsce twórczość Istvána Keménya prezentowana była w czasopismach: „Literatura na Świecie” i „Tekstualia”, a także w antologii Z węgierskiego na nasze (1998).
FORMA opublikowała wybór wierszy Programy w labiryncie (FORMA 2017) w przekładzie Miłosza Waligórskiego.