nowości 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

książki z 2023

Andrzej Ballo Niczyje

Maciej Bieszczad Pasaże

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Zbigniew Chojnowski Co to to

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Kazimierz Fajfer Całokształt

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów

Adrian Gleń Jest

Jarek Holden Gojtowski Urywki

Jarosław Jakubowski Baza

Jarosław Jakubowski Koń

Waldemar Jocher dzieńdzień

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Jarosław Księżyk Hydra

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży

Franciszek Lime Garderoba cieni

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie

Juan Manuel Roca Obywatel nocy

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania

Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience

City 6. Antologia polskich opowiadań grozy

Dariusz Muszer, 123 Hannover, Pole Czaszek (17)

2018-06-20 17:05

Zanurzyli się w przesmyk między kikutami niewysokich drzew, a kiedy kwadrans później minęli szeroki pas gęstwiny, dotarli wreszcie do dzikiego sadu, gdzie zazwyczaj robili dłuższą przerwę, wracając z pola. Chłopiec cisnął swoje worki w kępę traw i podbiegł do najbliższej gruszy. Zatrzymał się, uważnie oglądając rozłożyste gałęzie i przywiędłą trawę wokół pnia. Ruszył do następnego drzewa. I tak po kolei zbadał wszystkie grusze oraz obszukał cały teren sadu.

– To niemożliwe! – krzyknął na koniec.

– Co takiego się stało? – zapytał mężczyzna, który zdążył już przysiąść na kamieniu.

Chłopak wrócił.

– Nic!

– Co znaczy, nic?

– Gruszek ani na lekarstwo. Ktoś musiał nas uprzedzić.

– Ale kto?

– Skąd ja mam to wiedzieć? Pewnie jakiś złodziej.

– Przecież tylko my tędy chodzimy. Żaden z kopaczy nie zapuściłby nigdy się tak daleko. Myślą, że czyhają tutaj na nich rozbójnicy albo Lunacy. Za bardzo się boją. Askarysi? Przecież oni brzydzą się jeść owoce. Poza tym, nawet gdyby chcieli, to i tak nie byliby w stanie oddalić się na taką odległość od Cukrowni. Bo stale chodzą na elektronicznej smyczy.

– Pobiegnę z powrotem i pozbieram trochę tych, co widzieliśmy je przedtem.

– W żadnym wypadku. Kawałek dalej są jabłka. Smakują równie dobrze. I też mają tłuste robaki.

– Ale ja chcę gruszek. Dla Kary. Białe larwy są o wiele smaczniejsze od żółtych.

– Chłopcze, co się z tobą dzisiaj dzieje? Naprawdę masz zamiar zrobić takie wielkie głupstwo? Jeszcze nas wszystkich niepotrzebnie narazisz na niebezpieczeństwo.

– Będę uważał. Umiem się dobrze czołgać. Mówiłeś mi, że w czołganiu jestem lepszy nawet od ciebie.

– A teraz ci mówię, i to po raz ostatni, że to zbyt niebezpieczne. Jak cię ktoś zobaczy, będzie po tobie. Przecież wiesz o tym.

Chłopak spoglądał przez chwilę nieruchomo na mężczyznę. Następnie zakręcił się na pięcie i pobiegł zarośniętą ścieżką z powrotem do drogi.

– Justus! – krzyknął Kalong. – Nie rób tego! Zostań tutaj! Zostań przy mnie!

Chłopak nawet się nie odwrócił.

To nie był jego syn.

A Ziemia nie była już jego planetą.

Mężczyzna siedział ze spuszczoną głową na kamieniu i czekał. Czuł się stary i mocno zmęczony.

 

© Dariusz Muszer

►oficjalna strona internetowa autora