MACHNIĘCIA, Smoleński dzienniczek 5

Andrzej Ballo Niczyje

Maciej Bieszczad Pasaże

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Zbigniew Chojnowski Co to to

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Kazimierz Fajfer Całokształt

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów

Adrian Gleń Jest

Jarek Holden Gojtowski Urywki

Jarosław Jakubowski Baza

Jarosław Jakubowski Koń

Waldemar Jocher dzieńdzień

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Jarosław Księżyk Hydra

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży

Franciszek Lime Garderoba cieni

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie

Juan Manuel Roca Obywatel nocy

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania

Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience

City 6. Antologia polskich opowiadań grozy

2018-10-18 15:47

4 września 2017, 5

Po czterech godzinach jazdy Smoleńsk. Wita nas B., człowiek od spraw międzynarodowych na tutejszej uczelni. Przepychamy się między samochodami i wsiadamy do гостиницы. Kluczymy przez szarość miasta, cisza, spokój tu i tam idzie. Powoli tu życie płynie. Wysiadamy. Paszporty, karty tymczasowego pobytu i klucze do numerów. Rozpakowujemy się, potem kawę z automatu D., a ja herbatę. Gadamy pod okiem sympatycznej portierki, którą D. zna sprzed lat. Гостиницa uniwersytecka pusta i cicha chodzi swobodnie. Jest garść studentów z Niemiec, którzy przyjechali na naukę rosyjskiego. Gadamy w zupełnej ciszy, plany chodzą i się rozchodzą. Katyń jakoś nie. Nie teraz.

Smoleńsk ciepły i deszczowy. Padam z nóg po 18 godzinach chodzenia do Smoleńska. Po wejściu do numeru zasypiam. Lewituję po strasznych przestrzeniach waląc kijem w czyjąś głowę.

© Maciej Wróblewski

Dodaj link do: