nowości 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

książki z 2023

Andrzej Ballo Niczyje

Maciej Bieszczad Pasaże

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Zbigniew Chojnowski Co to to

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Kazimierz Fajfer Całokształt

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów

Adrian Gleń Jest

Jarek Holden Gojtowski Urywki

Jarosław Jakubowski Baza

Jarosław Jakubowski Koń

Waldemar Jocher dzieńdzień

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Jarosław Księżyk Hydra

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży

Franciszek Lime Garderoba cieni

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie

Juan Manuel Roca Obywatel nocy

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania

Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience

City 6. Antologia polskich opowiadań grozy

PISMO SZYBKIE. List. Zapasowe słońce

2015-12-08 18:00

Poszukałam w listach Henryka czegoś na tę mgłę i ciemność, znalazło się 8 grudnia 1999r:

   … nie chcę prowadzić dochodzeń, jak sprawa wygląda ze słowem „skrupić się” lub „skrupiać”, przypuszczam, że „skrupić się na” powstało na skutek rewolucji frazeologicznej, która zniszczyła, jak to rewolucja, sens i formę o jeszcze większej atrakcyjności.

   Przedtem można chyba było „skrupiać się w”, czyli tworzyć formę nową, byłoby wtedy w tym coś genezyjskiego.

   Nie chcę tego badać, żeby nie stracić prawa do takich przypuszczeń, że, na przykład, boska tęsknota za czymś dobrym skrupiła się w drzewo.

   Może całe miłosierdzie boskie, gdyby pozostawało w rozsypce, mogłoby się skrupić w zapasowe słońce, które by nas ratowało w listopadzie i w grudniu.

   Bo mało wierzę w światło elektryczne, już raczej w choinkowe świeczki, a najbardziej w światło, którego nie ma, które czasem się wyczuwa w prostych ludziach, w ich twarzach, u kobiet przy robieniu czegoś przy kuchni, u kobiet przy straganie, ale tego w takiej postaci, w jakiej myślę, nie ma w Warszawie.

   To było kiedyś u Reszków w Skierniewicach, w twarzy babci Benigny Trzecieckiej, matki Zofii Reszkowej.

   Wystarczyło wejść do kuchni, w której babcia spała i przez cały dzień coś robiła, żeby zapomnieć o braku słońca.

   Bez babci jest tak jak w moim trójwierszu:

     Kamienna szarość

   niebo ziemia powietrze

    drżenie światła lamp

   Dobrnąłem akurat do miejsca, w którym trzeba odpowiedzieć na Twoje trudne pytanie o naturę przedmiotów, które są podmiotowe.

   Znów tylko przypuszczenie.

   Organiczność i nieorganiczność przedmiotów nie ma żadnego znaczenia dla ich podmiotowości.

   Podmiotowość musi być ponad podziałami, podmiotowość zależy tylko od niepowtarzalności, jest niepowtarzalnością, przedmiot jest podmiotowy, gdy stwarzamy jego niepowtarzalność, dla nas, przez nas stwarzaną, niepowtarzalność niematerialną, niepowtarzalność z ducha.

   Słowem „Genezis z Ducha”, trzeba uczcić tego nieszczęśnika, tak się nim szarga w tym roku, bez żadnego umiaru.

                                       W imię słońca Cię pozdrawiam

                                                Henryk

© Marta Zelwan