PISMO SZYBKIE, Pergamonia. Przebudzenie Jonatana

Andrzej Ballo Niczyje

Maciej Bieszczad Pasaże

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Zbigniew Chojnowski Co to to

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Kazimierz Fajfer Całokształt

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów

Adrian Gleń Jest

Jarek Holden Gojtowski Urywki

Jarosław Jakubowski Baza

Jarosław Jakubowski Koń

Waldemar Jocher dzieńdzień

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Jarosław Księżyk Hydra

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży

Franciszek Lime Garderoba cieni

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie

Juan Manuel Roca Obywatel nocy

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania

Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience

City 6. Antologia polskich opowiadań grozy

2017-02-09 15:00

Jeśli wszystko dlatego się stało, że sen Jonatana rzucił się cieniem na całą Pergamonię, to w końcu nadszedł wielki Abraham z ogromnym toporem na ramieniu, aby go obudzić, wielki Abraham idzie po moście słonecznym, tylko on potrafi zatrzymać to niesamowite przedstawienie, to misterium, w którym czytelnik bierze żywy udział, bo zostawione jest mu jego miejsce.

W Wielkiej Pergamonii, która nie ma serca, brakuje po prostu kogoś, kto by je miał.

Trwa tu wieczne lato, rosną poziomki, czasem pada deszcz.

Prawdziwe niebezpieczeństwo polega na tym, że nie mamy czym napisać słowa „koniec”, mówi przebudzony Jonatan, to nie ma końca, wierzę mu.

Dodaj link do: