Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach
Zenon Fajfer Pieśń słowronka
Piotr Fluks Nie z tego światła
Bogusław Kierc Dla tego
Artur Daniel Liskowacki Do żywego
Elżbieta Olak W deszczu
Karol Samsel Autodafe 6
Andrzej Ballo Bodajże
Wenanty Bamburowicz Masy powietrza
Maciej Bieszczad Miejsce spotkania
Kazimierz Brakoniecki Oumuamua. Atlas wierszy światologicznych
Roman Ciepliński Schyłek
Zbigniew Chojnowski Tarcze z pajęczyny
Zbigniew Chojnowski Tyle razy nie wiem
Wojciech Czaplewski Dzieje poezji polskiej
Marek Czuku Nudne wiersze
Tomasz Dalasiński Przystanek kosmos i 29 innych pieśni o rzeczach i ludziach
Michał Filipowski Licytacja kamienia
Anna Frajlich Powroty [wiersze zebrane. tom 2]
Anna Frajlich Przeszczep [wiersze zebrane. tom 1]
Paweł Gorszewski Uczulenia
Jarosław Jakubowski Dzień, w którym umarł Belmondo
Bogusław Kierc Był sobie
Andrzej Kopacki Gra w hołybkę
Zbigniew Kosiorowski Metanoia
Franciszek Lime Formy odbioru. Poetyckie przekazy z Bezrzecza i Szczecina
Piotr Michałowski Światy równoległe
Dariusz Muszer Baśnie norweskie. tom 2
Ewa Elżbieta Nowakowska Gwiazda drapieżnik
Halszka Olsińska Przebyt
Uta Przyboś Jakoby
Agnieszka Rautman-Szczepańska Wypożyczalnia słów
Karol Samsel Autodafe 5
Karol Samsel Fitzclarence
Julia Anastazja Sienkiewicz Wilowska Planetoida, pechowy graf i wielka filozofia. Opowieści z przedwojennego Tuczna i okolic
Bartosz Suwiński Dutki
Inka Timoszyk Nieskończoność podróży
Sławomir Wernikowski Partita
Alex Wieseltier Krzywe zwierciadło
Kenneth White Ciało absolutu
City 5. Antologia polskich opowiadań grozy
eleWator. antologia 2012-2021. proza
Henryk Bereza. Krystyna Sakowicz. Korespondencja
copyright © https://angelus.com.pl 2018
„Spowiadania i wypowieści” Artura Daniela Liskowackiego (Forma) to zbiór opowiadań, które nie nudzą, wciągają jak najlepsza powieść, intrygują językiem, zaciekawiają akcją, przypominają ale i pozwalają zapomnieć. Kawałek dobrej prozy co specjalnie nie dziwi, bo autor wytrawny mający na koncie głośne „Eine kleine”.
Liskowacki podjął próbę prozy niezwykle trudnej, bo ocierającej się o autobiografię (w niektórych fragmentach „Spowiadań...”) i jak się zdaje wyszedł z tej walki bez szwanku. Bywa kokieteryjny, to prawda. Czasami drażni językiem. Jasna sprawa. Niemniej jednak całość „Spowiadań..”. to wyśmienita opowieść o przeszłości, braku, pragnieniu. To proza, której patronem mógłby być Kornel Filipowicz.
Liskowacki, podobnie jak autor „Romansu prowincjonalnego”, doskonale wie, gdzie zawiesić głos, gdzie zrezygnować z narracyjnych poszukiwań w imię znaczącej puenty.
Opowiadając o innych opowiada Liskowacki o sobie. Budując portrety mężczyzn i kobiet, czujemy w każdym opisie autora. Bywa niezwykle poważny ale stać go fantastyczną ironię – zwłaszcza w drugiej części książki.
I chociaż prawie wszystkie opowieści Liskowackiego są statyczne, to czyta się je bez wytchnienia. Czas stanął w miejscu ale myśli galopują. Jak trafnie zauważyła Anna Frajlich: „Liskowacki jest mistrzem opisu tego, co się nie dzieje, nie wydarza, a przecież mogłoby i powinno. W tej prozie jak w życiu nie ma rozwiązań. Nawet po naszej śmierci nasza biblioteka staje w obliczu nierozwiązywalnego dylematu: ze względów praktycznych – nie ma jej gdzie umieścić, ze względów ideologicznych – nie można jej spalić”.
Piotr Kępiński
Artur Daniel Liskowacki Spowiadania i wypowieści – http://www.wforma.eu/spowiadania-i-wypowiesci.html
