Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach
Zenon Fajfer Pieśń słowronka
Piotr Fluks Nie z tego światła
Bogusław Kierc Dla tego
Artur Daniel Liskowacki Do żywego
Elżbieta Olak W deszczu
Karol Samsel Autodafe 6
Andrzej Ballo Bodajże
Wenanty Bamburowicz Masy powietrza
Maciej Bieszczad Miejsce spotkania
Kazimierz Brakoniecki Oumuamua. Atlas wierszy światologicznych
Roman Ciepliński Schyłek
Zbigniew Chojnowski Tarcze z pajęczyny
Zbigniew Chojnowski Tyle razy nie wiem
Wojciech Czaplewski Dzieje poezji polskiej
Marek Czuku Nudne wiersze
Tomasz Dalasiński Przystanek kosmos i 29 innych pieśni o rzeczach i ludziach
Michał Filipowski Licytacja kamienia
Anna Frajlich Powroty [wiersze zebrane. tom 2]
Anna Frajlich Przeszczep [wiersze zebrane. tom 1]
Paweł Gorszewski Uczulenia
Jarosław Jakubowski Dzień, w którym umarł Belmondo
Bogusław Kierc Był sobie
Andrzej Kopacki Gra w hołybkę
Zbigniew Kosiorowski Metanoia
Franciszek Lime Formy odbioru. Poetyckie przekazy z Bezrzecza i Szczecina
Piotr Michałowski Światy równoległe
Dariusz Muszer Baśnie norweskie. tom 2
Ewa Elżbieta Nowakowska Gwiazda drapieżnik
Halszka Olsińska Przebyt
Uta Przyboś Jakoby
Agnieszka Rautman-Szczepańska Wypożyczalnia słów
Karol Samsel Autodafe 5
Karol Samsel Fitzclarence
Julia Anastazja Sienkiewicz Wilowska Planetoida, pechowy graf i wielka filozofia. Opowieści z przedwojennego Tuczna i okolic
Bartosz Suwiński Dutki
Inka Timoszyk Nieskończoność podróży
Sławomir Wernikowski Partita
Alex Wieseltier Krzywe zwierciadło
Kenneth White Ciało absolutu
City 5. Antologia polskich opowiadań grozy
eleWator. antologia 2012-2021. proza
Henryk Bereza. Krystyna Sakowicz. Korespondencja
Z 79 na 83 przesiadka w gorącym, wrześniowym słońcu. Schyłek lata. Siadam w dziurawym cieniu kasztanowca obok przystanku autobusowego. Na kolczastych łupinach pierwszych kasztanów. Wyłuskuję z rdzewiejącej zieleni błyszczące, brązowe nasiona. Pasują do dłoni. Zamykam. Zaciskam. Koniec kolejnego sezonu. Szukam nazwy i przyczyny swojego odchodzenia, słabnącej pewności siebie, tego co robię, od najprostszych zakupów do orientowania się w swoich myślach. Wszystko pojawia się za słabe, każda myśl o przyszłości jest wyobrażeniem niebezpieczeństwa, zagrożenia, i tylko to jest silne i powraca. Nazwane tak teraz. Wszystko odciąga od pisania, jak na ratunek, żeby nie odczuć klęski opisania. Pisanie powinno być klęską ale mieć formę wyższego rzędu, formę przetrwania wystarczającą za sens. W atmosferze międzyludzkiej tu i teraz odczuwam chorobę nadającą się do operacji.
© Grzegorz Strumyk
