Księgarnia

Grzegorz Strumyk
Trudno mi zapisać dane tu doświadczenie czytelnicze. Obcuję z czymś wybitnym, tyle wiem.

Paweł Tański
Wiersze Pawła Tańskiego są ciemną magmą wyobraźni, rozwijają się meandryczną logiką, w rytmie sennego porządku, gdzie jak w dobrze znanym kącie, powracają stare graty-tematy. Słowa często testują różne częstotliwości języka, jego tony i półtony, sny i mary.

Artur Daniel Liskowacki
Kronika powrotu to szkice o współczesnej kulturze, o twórcy i jego dziele, o pisarzu i książce. Gorzkie, ciemne, przesycone sarkazmem i ironią (z dużą dawką autoironii), ale wyzbyte tonu jeremiady i naznaczone pełnym refleksji dystansem.

Zdzisław Lipiński
Liryczne ideogramy Zdzisława Lipińskiego są przejrzyście oszlifowanymi, drobnymi soczewkami, które z jednej strony pozwalają nam na wgląd w chwilę obecną, z drugiej zaś wyostrzają nasze spojrzenie skierowane w stronę wieczności i kosmosu.

Bartosz Sawicki
Sawicki jest emocjonalnym chuliganem. Na wzór Geneta szuka człowieczeństwa i piękna w rynsztoku. Tapla się w najgorszej brei. Zwiedza najbardziej podejrzane zakamarki mózgu. Nieustannie konfrontuje wszystko ze wszystkim. Nie jest to jednak tania rozróba. Konsekwencja jest i owszem, a to wygląda już na metodę.

Alex Wieseltier
Nagroda Literacka „Jantar” 2022 [nominacja]
Książka zawiera relacje ludzi, którzy pamiętają Zagładę bądź są potomkami jej uczestników: ofiar, sprawców, świadków. Mówią oni o dawnych wydarzeniach, o tych, którzy zginęli, o tych, którzy ocaleli, o tych, którzy z narażeniem własnego życia pomagali Żydom, ale i o tych, którzy zamykali oczy na ich piekło, donosili czy wreszcie – okradali i zabijali dawnych sąsiadów.

Wojciech Czaplewski
Książeczka rodzaju to taki dekameronik, komedyjka, okrągła setka małych narracyjnych i kreacyjnych eksplozji.

Wojciech Czaplewski
Książeczka wyjścia zdaje sprawę z podróży w czasie. Linearny przeklęty czas historii, czas kolisty i czas kwadratowy, metronomy pulsarów, czas starzenia się, niepojęta wieczność i niepojęte teraz, królestwo chaosu.

Krzysztof Ćwikliński
Wiersze z tomu Książę poetów żegna ukochane miasto, zapraszają w labirynty tradycji filozoficznej, religijnej, a przede wszystkim poetyckiej. Są pełne refleksów, odblasków i ech, pośród których iskrzą „skrzydlate” myśli, sentencje, cytaty oraz aluzje. Zestawienie tych wierszy, z biografią autora, zastanawia, a nawet niepokoi. Lecz nie dlatego, iż tonację nadaje im tragizm. Jest on bowiem wygasły, epicko obezwładniony i zrównoważony elegijnym nastrojem przemijania.