Książki z 2023

Andrzej Ballo Niczyje

Maciej Bieszczad Pasaże

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Zbigniew Chojnowski Co to to

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Kazimierz Fajfer Całokształt

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów

Adrian Gleń Jest

Jarek Holden Gojtowski Urywki

Jarosław Jakubowski Baza

Jarosław Jakubowski Koń

Waldemar Jocher dzieńdzień

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Jarosław Księżyk Hydra

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży

Franciszek Lime Garderoba cieni

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie

Juan Manuel Roca Obywatel nocy

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania

Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience

City 6. Antologia polskich opowiadań grozy

Książki z 2022

Andrzej Ballo Bodajże

Wenanty Bamburowicz Masy powietrza

Maciej Bieszczad Miejsce spotkania

Kazimierz Brakoniecki Oumuamua. Atlas wierszy światologicznych
 
Roman Ciepliński Schyłek

Zbigniew Chojnowski Tarcze z pajęczyny

Zbigniew Chojnowski Tyle razy nie wiem

Wojciech Czaplewski Dzieje poezji polskiej

Marek Czuku Nudne wiersze

Tomasz Dalasiński Przystanek kosmos i 29 innych pieśni o rzeczach i ludziach

Michał Filipowski Licytacja kamienia

Anna Frajlich Powroty [wiersze zebrane. tom 2]

Anna Frajlich Przeszczep [wiersze zebrane. tom 1]

Paweł Gorszewski Uczulenia

Jarosław Jakubowski Dzień, w którym umarł Belmondo

Bogusław Kierc Był sobie

Andrzej Kopacki Gra w hołybkę

Zbigniew Kosiorowski Metanoia

Franciszek Lime Formy odbioru. Poetyckie przekazy z Bezrzecza i Szczecina

Piotr Michałowski Światy równoległe

Dariusz Muszer Baśnie norweskie. tom 2

Ewa Elżbieta Nowakowska Gwiazda drapieżnik

Halszka Olsińska Przebyt

Uta Przyboś Jakoby

Agnieszka Rautman-Szczepańska Wypożyczalnia słów

Karol Samsel Autodafe 5

Karol Samsel Fitzclarence

Julia Anastazja Sienkiewicz Wilowska Planetoida, pechowy graf i wielka filozofia. Opowieści z przedwojennego Tuczna i okolic

Bartosz Suwiński Dutki

Inka Timoszyk Nieskończoność podróży

Sławomir Wernikowski Partita

Alex Wieseltier Krzywe zwierciadło

Kenneth White Ciało absolutu

City 5. Antologia polskich opowiadań grozy
 
eleWator. antologia 2012-2021. proza

Henryk Bereza. Krystyna Sakowicz. Korespondencja

PLANETA, Labirynt tożsamości 13

2016-07-02 14:51

THE HEART’S FILTHY LESSON
Gdy wyrwano mi serce jego tajemnica stała się czymś strasznym. Nie umiem sobie z tym poradzić. Nie umiem. Nie mam na to wpływu. Nie mam wpływu na to kim się staję, kim jestem i kim będę. Nie mam bo nie mam serca. Historia  zaczyna mieć swoją specyficzną narrację. Lata dziewięćdziesiąte: kupuję kapelusz, sukienkę i jadę do Pragi na koncert Davida Bowie. Oczywiście kapelusz i sukienka to metafora. Na świecie jest luty i minus dwadzieścia stopni. Zima. Jakby sprzyjała nam królowa śniegu. Bo ty – czy nie jesteś królową śniegu? Ilu chłopców uprowadziłeś do swojego królestwa? Bo ty – czy zwróciłabym na ciebie uwagę gdybyś nie był Królową Śniegu? Niektórzy mówią: śnieg, śnieg, imitując mury obronne do tego królestwa i próbując nas podrabiać. Był plan, że zamarzniemy razem. Był nasz tajemny plan, że będziemy dla siebie jak temperatury ujemne. W chłodzie łatwiej upozorować, że jest się takim jak wszyscy, w chłodzie łatwiej ukryć w sobie to co dysponuje naszym życiem. Właśnie uczę się od nowa przełykać. Właśnie uczę się iść do przodu. Praga. Jadę bez własnego serca, bez wnętrza, zamęczona, umęczona, zadręczona, zabita, przebita, wyzbyta, zbita, jadę ku tobie, i naraz jesteś jak poranek w Pradze, patrzę na niebo, nie szukam Boga, moje zmęczenie/umęczenie jest Bogiem, jakby Bóg mi mówił: jedziesz do źródła, jedziesz do centrum tego wszystkiego. Bowie? Jakby stanowił kluczowy element z tej koszmarnej układanki. Element jest tylko elementem. Element chce przekroczyć własne granice. Element stał się elementem, w momencie gdy ktoś wpadł na pomysł dorobienia do tego jednego elementu całego obrazu. Nikt nie przypuszczał, że takie obrazy kończą się zwykle w innej galaktyce... Praga. Koncert Bowiego. „OUTSITE”. Dlaczego tutaj w mieście Kafki i ulicy alchemików? Czy to niebo unosiło samolot z tobą? Praga. Koncert, pierwszy rząd, fani, fanki, tłumy, hałas, ekspansja i manifestacja uobecniania człowieka. Widzę cię, patrzę na księcia z mojej młodości i królową śniegu w jednym. Świadomości samej siebie przychodzi zawsze za późno, myślami jestem tam gdzie kiedyś było moje serce. Czuję jego brak. Czuję brak ciebie na scenie. Brak do chwili gdy dotykasz mojej ręki. Twoja ręka – chłodna – lubię taki chłód – jak śnieg – jak zima – jak lodowa biżuteria – jak wszystko co w dalekich galaktykach wraca do siebie ciekłym azotem... Coś jeszcze? Dziewczynka nie może zapomnieć tego momentu jak podałeś jej rękę. Z koncertu nie zapamiętałam ani jednej piosenki tylko jego dotyk. Było w nim coś znajomego, jakbyśmy dotykali się od lat. Jakby nasze ciała znały się od zawsze. Dziwne, jakby podobne zmierzało do podobnego. A co na to nasze żony? Żony, mężowie jakie to wszystko nudne. Nie ma sekundy żebym ciebie nie dostrzegała. Nie ma sekundy, żebym nie odczuwała jak zmienia się twoje oblicze. Róże są zapłakane. Dlaczego? Przecież tańczący na płatkach róż mieli być szczęśliwi? Bez własnego serca łatwiej dostrzec serce wszechświata. Bóg ma tyle czasu całą wieczność. A my starzejemy się kochana siostrzyczko, to co najgorsze miało dopiero nadejść, czy mam przytoczyć tekst napisany na BASTYLLI? Paryż, moje żałosne borykanie się z tym co odebrało mi samą siebie, moje kurewskie maratony za tym co ludzkie, ten idiotyczny pomysł  - młodość i starość jak jeden i ten sam półbóg. Paryż smród starości na korytarzach przytułku w dzielnicy trzynastej, i pewien napis na murze, pamiętasz? „WSZYSTKO CO ROBISZ ROBIĘ RAZEM Z TOBĄ. WSZYSTKO CO CZUJESZ ODCZUWAM RAZEM Z TOBĄ”, ktoś nabazgrał błękitnym spreyem, „WSZYSTKO CO ROBISZ…” arystokratki, księżniczki, trele, morele, jakbym zamieniła się w śpiącą królewnę, w metrze paryskim plakat z twoją nową płyta: „Godziny”, tak dzieliły nas godziny, od tego co nazywamy nowym rozdziałem w życiu. Na plakacie ty i ty, dwa aspekty jednej i tej samej osoby jak moja podwójna obecność w metrze. Podyktowana twoim ty i ty?

© Ewa Sonnenberg