Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach
Zenon Fajfer Pieśń słowronka
Piotr Fluks Nie z tego światła
Bogusław Kierc Dla tego
Artur Daniel Liskowacki Do żywego
Elżbieta Olak W deszczu
Karol Samsel Autodafe 6
Andrzej Ballo Bodajże
Wenanty Bamburowicz Masy powietrza
Maciej Bieszczad Miejsce spotkania
Kazimierz Brakoniecki Oumuamua. Atlas wierszy światologicznych
Roman Ciepliński Schyłek
Zbigniew Chojnowski Tarcze z pajęczyny
Zbigniew Chojnowski Tyle razy nie wiem
Wojciech Czaplewski Dzieje poezji polskiej
Marek Czuku Nudne wiersze
Tomasz Dalasiński Przystanek kosmos i 29 innych pieśni o rzeczach i ludziach
Michał Filipowski Licytacja kamienia
Anna Frajlich Powroty [wiersze zebrane. tom 2]
Anna Frajlich Przeszczep [wiersze zebrane. tom 1]
Paweł Gorszewski Uczulenia
Jarosław Jakubowski Dzień, w którym umarł Belmondo
Bogusław Kierc Był sobie
Andrzej Kopacki Gra w hołybkę
Zbigniew Kosiorowski Metanoia
Franciszek Lime Formy odbioru. Poetyckie przekazy z Bezrzecza i Szczecina
Piotr Michałowski Światy równoległe
Dariusz Muszer Baśnie norweskie. tom 2
Ewa Elżbieta Nowakowska Gwiazda drapieżnik
Halszka Olsińska Przebyt
Uta Przyboś Jakoby
Agnieszka Rautman-Szczepańska Wypożyczalnia słów
Karol Samsel Autodafe 5
Karol Samsel Fitzclarence
Julia Anastazja Sienkiewicz Wilowska Planetoida, pechowy graf i wielka filozofia. Opowieści z przedwojennego Tuczna i okolic
Bartosz Suwiński Dutki
Inka Timoszyk Nieskończoność podróży
Sławomir Wernikowski Partita
Alex Wieseltier Krzywe zwierciadło
Kenneth White Ciało absolutu
City 5. Antologia polskich opowiadań grozy
eleWator. antologia 2012-2021. proza
Henryk Bereza. Krystyna Sakowicz. Korespondencja
Dzisiaj zamiast „how are you?” słyszę tylko „happy new year!” Pięknie! Niech tak się stanie. Niech kwitnie ten rok, wybucha, przekwita i znowu się nudzi, mdli aż spłynie późną jesienią. Oby tylko nie doskwierała nam susza.
Zaczyna się animacja. A cóż mnie tu może zaskoczyć? Otóż może. Moje klasowe społeczeństwo, klasowe wyzwanie, klasowe nieporozumienie. Sztorm, który właściwie dopiero zaczyna hulać. Powoduje, że migrena potrafi cały dzień rozmyślać o bólu, o sprawach niebotycznych, hipochondrycznych i chociaż nie popadam z tego powodu w apatię, czuję się przytłoczona narastającymi dźwiękami i oślepiającym sztucznym światłem. Wpełzają we mnie, w poukładane życie i toczą nieporozumienia z „ja”. I kiedy już się wydaje, że wsadziłam w ten bałagan dość wysiłku, przypomniałam sobie o nerwicy, umawianiu na telefon, o czynnościach obu rąk. Wymacałam w bocznej kieszeni torby ostatnią tabletkę. Ostatni łyk wody, ostatni numer w szatni, ostatni zamyka drzwi.
© Małgorzata Południak
