nowości 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

książki z 2023

Andrzej Ballo Niczyje

Maciej Bieszczad Pasaże

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Zbigniew Chojnowski Co to to

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Kazimierz Fajfer Całokształt

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów

Adrian Gleń Jest

Jarek Holden Gojtowski Urywki

Jarosław Jakubowski Baza

Jarosław Jakubowski Koń

Waldemar Jocher dzieńdzień

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Jarosław Księżyk Hydra

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży

Franciszek Lime Garderoba cieni

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie

Juan Manuel Roca Obywatel nocy

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania

Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience

City 6. Antologia polskich opowiadań grozy

123. HANNOVER Dariusza Muszera » Dariusz Muszer, 123. Hannover, Pole Czaszek (6)

Dariusz Muszer, 123. Hannover, Pole Czaszek (6)

2017-01-03 12:22

Najpierw usunięto zalegające próżnię szczątki i wysprzątano przyszłą orbitę przyszłej Ziemi z najdrobniejszych śmieci – za pomocą gigantycznego odkruszacza międzyplanetarnego, specjalnie w tym celu skonstruowanego. Kiedy po stu dwudziestu ośmiu stelarnych latach wyłączono odkruszacz, dotknięty tragedią układ słoneczny był gotowy na przyjęcie planety zastępczej. Zaraz też z rozpalonego do białości żelaza uformowano dwa odpowiedniej wielkości stożki i połączono je podstawami, stwarzając tym samym bąka, któremu wszczepiono najróżniejsze dane, a potem go nakręcono i puszczono w ruch. Widok wirującego bąka zapierał dech w piersiach, i to nie tylko multiwersjańskich dzieci. Z najdalszych stron, z najodleglejszych ciał niebieskich przybywali ciekawscy, aby popatrzeć, jak powstaje nowa Ziemia. Kiedy planeta schłodziła się na dobre, obrzucono ją dalszymi chemicznymi pierwiastkami oraz czterema elementami: ogniem, wodą, ziemią i powietrzem. Na ostatek, gdy ukończono już prace nad człowiekiem, dano mu to, czego najbardziej potrzebował, aby móc rozwijać się zgodnie z potrzebami swojego gatunku: chciwość i miłość. I tak właśnie powstała Druga Ziemia. Mniej więcej tak: szybko i z punktu widzenia multiwersjanina – po cichu.

 

Dariusz Muszer

►oficjalna strona internetowa autora