Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach
Zenon Fajfer Pieśń słowronka
Piotr Fluks Nie z tego światła
Bogusław Kierc Dla tego
Artur Daniel Liskowacki Do żywego
Elżbieta Olak W deszczu
Karol Samsel Autodafe 6
Andrzej Ballo Bodajże
Wenanty Bamburowicz Masy powietrza
Maciej Bieszczad Miejsce spotkania
Kazimierz Brakoniecki Oumuamua. Atlas wierszy światologicznych
Roman Ciepliński Schyłek
Zbigniew Chojnowski Tarcze z pajęczyny
Zbigniew Chojnowski Tyle razy nie wiem
Wojciech Czaplewski Dzieje poezji polskiej
Marek Czuku Nudne wiersze
Tomasz Dalasiński Przystanek kosmos i 29 innych pieśni o rzeczach i ludziach
Michał Filipowski Licytacja kamienia
Anna Frajlich Powroty [wiersze zebrane. tom 2]
Anna Frajlich Przeszczep [wiersze zebrane. tom 1]
Paweł Gorszewski Uczulenia
Jarosław Jakubowski Dzień, w którym umarł Belmondo
Bogusław Kierc Był sobie
Andrzej Kopacki Gra w hołybkę
Zbigniew Kosiorowski Metanoia
Franciszek Lime Formy odbioru. Poetyckie przekazy z Bezrzecza i Szczecina
Piotr Michałowski Światy równoległe
Dariusz Muszer Baśnie norweskie. tom 2
Ewa Elżbieta Nowakowska Gwiazda drapieżnik
Halszka Olsińska Przebyt
Uta Przyboś Jakoby
Agnieszka Rautman-Szczepańska Wypożyczalnia słów
Karol Samsel Autodafe 5
Karol Samsel Fitzclarence
Julia Anastazja Sienkiewicz Wilowska Planetoida, pechowy graf i wielka filozofia. Opowieści z przedwojennego Tuczna i okolic
Bartosz Suwiński Dutki
Inka Timoszyk Nieskończoność podróży
Sławomir Wernikowski Partita
Alex Wieseltier Krzywe zwierciadło
Kenneth White Ciało absolutu
City 5. Antologia polskich opowiadań grozy
eleWator. antologia 2012-2021. proza
Henryk Bereza. Krystyna Sakowicz. Korespondencja
O Katarzynie Kobro mówiłem, że urodziła się w Moskwie, dzieciństwo spędziła w Rydze, zmarła w Łodzi, ojca miała Niemca, matkę Rosjankę, męża Polaka i znana jest jako polska artystka, i wyznania prawosławnego, że nie ważne pochodzenie, wyznanie czy brak wiary, tylko praca którą daje się ludziom, coś swojego, indywidualnego, jak zawsze przy takich okazjach namawiałem do czegoś swojego, wyrazu, ubrania, że powodem zajęcia się sztuką może być chęć wyrwania z anonimowości wszystkich ludzi, chęć powiedzenia, tu jestem, jestem inna, inny, że Kobro miała 22 lata, jak dokonywała zmiany w patrzeniu na rzeźbę, że do rzeźby włączyła przestrzeń, dzieliła przestrzeń aby ją pokazać jak rzeźbę, a nie zamykała w bryle, pokazywałem przykłady, a potem zaproponowałem żebyśmy się przespacerowali, trzy minuty drogi, pod okna na trzecim piętrze, gdzie mieszkali Tatarzyna Kobro i Władysław Strzemiński.
© Grzegorz Strumyk
