nowości 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

książki z 2023

Andrzej Ballo Niczyje

Maciej Bieszczad Pasaże

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Zbigniew Chojnowski Co to to

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Kazimierz Fajfer Całokształt

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów

Adrian Gleń Jest

Jarek Holden Gojtowski Urywki

Jarosław Jakubowski Baza

Jarosław Jakubowski Koń

Waldemar Jocher dzieńdzień

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Jarosław Księżyk Hydra

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży

Franciszek Lime Garderoba cieni

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie

Juan Manuel Roca Obywatel nocy

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania

Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience

City 6. Antologia polskich opowiadań grozy

PONIEWCZASIE. Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki » PONIEWCZASIE. Gąsiorowski Krzysztof

PONIEWCZASIE. Gąsiorowski Krzysztof

2015-09-20 13:30

GĄSIOROWSKI KRZYSZTOF (1935-2012). Poeta, który intryguje. Ale nie wiem, dlaczego jest przemilczany. Intrygują chociażby „Dzieci i piosenki”:

Najpierw idą dzieci
i śpiewają nieduże piosenki,
później idą piosenki
i śpiewają dzieci.

A jeszcze później
dzieci umierają. Odchodzą
do innego świata dorosłych
i piosenki śpiewają się same.

Dorośli także idą
i też śpiewają piosenki,
ale ich piosenki nie powracają
i nikt dorosłych nie śpiewa.

Zaglądam do nowych wierszy pod tytułem „To, co nazywamy”. Gąsiorowski zgromadził je na końcu książki, możemy więc rozgościć się pośród dwudziestu sześciu tekstów (m.in. „Czytaj powoli jak gdyby każda cząstka wiersza była ostatnia”, „A deszcz niech pada nawet na cmentarze”, „Pierwszy świat mniejszy od świata beze mnie”), nieco wprawdzie przydługich, ale wciąż angażujących i absorbujących: „Nikt, nikt nie chce nas / w jednym kawałku”.
Egzemplarz „Wyprawy ratunkowej” wziąłem z antykwariatu. Z następującą adnotacją: „L. Witek 1981 kwiecień”. Dobrze wiedzieć, że ktoś tę książkę czytał. A przynajmniej wertował.

Krzysztof Gąsiorowski: „Wyprawa ratunkowa. Wiersze wybrane”. Wydawnictwo Literackie, Kraków 1980, s. 367

[VII 2015]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki