PONIEWCZASIE. Gralewski Stefan

Andrzej Ballo Niczyje

Maciej Bieszczad Pasaże

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Zbigniew Chojnowski Co to to

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Kazimierz Fajfer Całokształt

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów

Adrian Gleń Jest

Jarek Holden Gojtowski Urywki

Jarosław Jakubowski Baza

Jarosław Jakubowski Koń

Waldemar Jocher dzieńdzień

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Jarosław Księżyk Hydra

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży

Franciszek Lime Garderoba cieni

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie

Juan Manuel Roca Obywatel nocy

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania

Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience

City 6. Antologia polskich opowiadań grozy

2015-05-26 09:40

GRALEWSKI STEFAN (zm. w 1956 roku). Gralewski może fascynować wyłącznie jako autor erotyków: „Tyś mi wspanialszą, dziewczę me na ziemi, / piękniejszą nawet od kwiatu dziewicą”. Zwłaszcza że w erotykach nie poskąpił nam nieśmiertelnej tęsknicy:

Za Tobą tęsknię dziewczę czarnookie
i za rubinem wilgotnych ust Twoich.
Tęsknica kręgi rozsłała szerokie
za Tobą Pani...

Wolę pozostać przy tęsknicy („Wciąż leci tęsknica / cicha i rzewna, smętna perłolica / za Tobą Pani”), mając do wyboru smętnicę. A dokładnie otchłań smętnicy.
Najistotniejszym utworem jest zapewne „Gorycz”. To tutaj Gralewski mówi o sobie wprost: „szpon w mych piersiach tkwi”, „kruków jakaś czerń / zawisła nade mną”. Nieco dalej znajdziemy „trupi fosfor oczu/ zszkieleciałych”. Wyje także „śmiech szatański”.

Stefan Gralewski: „Melodye Duszy. Poezye”. Księgarnia Jana Maniszewskiego, Lwów 1909, s. 109

[31 III 2015]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki

Dodaj link do: