PONIEWCZASIE. Iwańska Stanisława 3

Andrzej Ballo Niczyje

Maciej Bieszczad Pasaże

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Zbigniew Chojnowski Co to to

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Kazimierz Fajfer Całokształt

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów

Adrian Gleń Jest

Jarek Holden Gojtowski Urywki

Jarosław Jakubowski Baza

Jarosław Jakubowski Koń

Waldemar Jocher dzieńdzień

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Jarosław Księżyk Hydra

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży

Franciszek Lime Garderoba cieni

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie

Juan Manuel Roca Obywatel nocy

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania

Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience

City 6. Antologia polskich opowiadań grozy

2021-08-08 15:20

IWAŃSKA STANISŁAWA (1897-1968). Popełniam w poezji te same błędy, co inni. Potykam się dokładnie w tych samych miejscach, co moi przyjaciele poeci, znani i nieznani, dawni i niedawni. Na przykład Stanisława z Miłkowskich Iwańska.
Zechcę wrócić do wiersza Iwańskiej pod tytułem „Na wsi”. Z dedykacją dla Iwaszkiewicza, który był kuzynem jej męża. Trzeba ponownie zajrzeć do tekstu, z fragmentu bowiem nic nie wynika. Nie można się nim bawić, a przecież lubimy w „Poniewczasie” uskuteczniać igraszki. Podśmiechujki nigdy nas nie interesowały i nie interesują, o czym raz jeszcze zapewniam.

Stanisława Iwańska: „Siódma godzina”. Skład główny w księgarni M. Arcta w Poznaniu, Poznań 1921, s. 48

[29 VIII 2019]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki

Dodaj link do: