PONIEWCZASIE. Promiński Marian

Andrzej Ballo Niczyje

Maciej Bieszczad Pasaże

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Zbigniew Chojnowski Co to to

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Kazimierz Fajfer Całokształt

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów

Adrian Gleń Jest

Jarek Holden Gojtowski Urywki

Jarosław Jakubowski Baza

Jarosław Jakubowski Koń

Waldemar Jocher dzieńdzień

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Jarosław Księżyk Hydra

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży

Franciszek Lime Garderoba cieni

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie

Juan Manuel Roca Obywatel nocy

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania

Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience

City 6. Antologia polskich opowiadań grozy

2018-01-21 13:26

PROMIŃSKI MARIAN (1908-1971). „Dyrdał” i „ciumam”. To Marian Promiński, a raczej jego polszczyzna, którą obserwujemy w opowiadaniu „Bomba” z 1948 roku. Zawsze ulegam polszczyźnie: „Do widzenia, koteczku, ciumam jeszcze raz twoją miłą buźkę i dziękuję za wszystko”.
Nie przeoczmy również dyrdania („pociąg dyrdał przed siebie mocno dudniąc i spiesząc się”), kto nie kocha języka ojczystego, kto nie interesuje się naszą literaturą, szczególnie zaś poezją, ten jest w moich oczach bezpowrotnie stracony. Nie przesadzam, choć lubię tu i ówdzie przesadyzmy, a nawet tędy i siędy.

[30 XI 2017]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki

Dodaj link do: