powieść

Łukasz Drobnik
Nocturine. Cunninghamella to dwie minipowieści. Pierwsza snuje się wokół sześciu dwudziestoletnich osób oraz Poznania, pożeranego przez amebę rodem z ośmiobitowych gier. Bohaterką drugiej minipowieści jest czterdziestoletnia kobieta, która nagle odkrywa własne zdolności paranormalne.

Ewa Sonnenberg
Doświadczenie lektury Obcej jest niezwykłym zdarzeniem, po którym czytelnik nie będzie już taki sam. To doświadczenie języka, które jest nieustającym stawaniem się.

Paweł Orzeł
Utwór Ostatnie myśli można nazwać powieścią genezyjską. Chodzi jednak o co innego niż w romantycznej „Genezis z Ducha”. Genezis u Pawła Orła nie jest z ducha, lecz jak najbardziej z ciała, z materii czy – najlepiej – z przejawów istnienia dostępnych zmysłom człowieka.

Jan Drzeżdżon
Pergamonia to jedna wielka rozmowa człowieka z człowiekiem. Rozmowa, w której chodzi o prawdziwe odczucia, a nie wydumane nazwy odczuć; o żywe prawdy, a nie martwe formułki, bez wewnętrznej treści. To rozmowa, w której człowiek słucha i słyszy człowieka; jest słuchany i słyszany.

Alan Sasinowski
Pełna kontrola to historia toksycznej miłości młodego mężczyzny i kobiety o autodestrukcyjnych skłonnościach. Jest to także opowieść o Szczecinie. W prozie Alana Sasinowskiego to miasto jest bowiem czymś o wiele więcej niż tylko tłem wydarzeń. Jest jednym z bohaterów, z którym inni bohaterowie wadzą się, spierają, ale i namiętnie go kochają.

Leszek Szaruga
Podróż mego życia Leszka Szarugi to tom prozy wspomnieniowej, w którym autor dokonując charakterystyki Nowej Fali, jako jeden z jej przedstawicieli, wykazał, że to, co łączyło reprezentantów tej formacji, wynikało z buntu moralnego i programu etycznego, a nie poetyki.

Dariusz Muszer
Pole Czaszek wysyła ludzi na bezdroża multiwersum. Dariusz Muszer jest moralistą par excellence, bezsprzecznie zaliczyć go można do tych, co stoją po stronie dobra, gdyż – jak mówi polski autor – „wolność to dobro, które za wszelką cenę trzeba chronić”.

Krzysztof Niewrzęda
Poszukiwanie całości to powieść o emigracji. Ale emigracja jest traktowana przez autora, jak soczewka, w której skupia się wyobcowanie jednostki samo w sobie, a nie wyłącznie w obcym kraju. Im bardziej to sobie uświadamiamy tym lepiej rozumiemy, dlaczego poczucie bycia nie u siebie, coraz częściej doskwiera nam nawet w ojczystym kraju.

Dawid Kain
Młodzi mieszkańcy jednego z krakowskich osiedli dowiadują się, że ktoś filmuje ich bez ich zgody i wiedzy, z poszczególnych ujęć montując sceny, które budzą przerażenie i niesmak. Kim jest tajemniczy „reżyser” i w jakim celu przenosi na taśmę swe koszmarne wizje?