nowości 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

książki z 2023

Andrzej Ballo Niczyje

Maciej Bieszczad Pasaże

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Zbigniew Chojnowski Co to to

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Kazimierz Fajfer Całokształt

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów

Adrian Gleń Jest

Jarek Holden Gojtowski Urywki

Jarosław Jakubowski Baza

Jarosław Jakubowski Koń

Waldemar Jocher dzieńdzień

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Jarosław Księżyk Hydra

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży

Franciszek Lime Garderoba cieni

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie

Juan Manuel Roca Obywatel nocy

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania

Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience

City 6. Antologia polskich opowiadań grozy

"Poezja intrygująca niczym kryminał", https://wszczecinie.pl, 23.09.2018

copyright © https://wszczecinie.pl 2018

Czy to możliwe, by tomik wierszy wciągał niczym klasowy kryminał? By zwodził, zadawał pytania, igrał z czytelnikiem, pobudzał wyobraźnie i zaskakiwał? Oczywiście! Najlepszym dowodem jest na zbiór wierszy Piotra Michałowskiego „Zaginiony w kreacji”.

Do zbiorów poezji zawsze podchodzę z ogromnym dystansem. Lubię, czytuję, mam swoich ulubionych poetów, ale bardzo rzadko polecam konkretne tomiki, jestem świadoma, że taka forma nie odpowiada wszystkim fanom literatury. Poezja – nawet ta dowcipna i zaczepna – bardzo często nuży. Gdy w moje ręce wpadł „Zaginiony w kreacji” Piotra Michałowskiego, moje obawy był podwójne – po pierwsze poezja, po drugie autor, który jest wykładowcą akademickim. Nie miałam pewności czy w świecie poezji Michałowskiego nie przeważy teoretyczna „baza” nad poetyckim natchnieniem.

Nudy nie było, właściwie trudno mi sobie przypomnieć, kiedy ostatni raz sięgnęłam po tak wciągającą i intrygującą poezję. Całość zbudowana jest niczym potęgujący napięcie kryminał. Kim jest główny bohater? Dlaczego się ukrywa? Przed kim ucieka? Takie pytania zazwyczaj stawiamy przy prozie. Kim jest podmiot liryczny i z jakiej odległości obserwuje naszą postać?

Niespełna 60-stronicowy tomik składa się z 8 pieśni właściwych – które wers po wersie odkrywają wspomnianego wyżej bohatera, 7 przerywników – które przybliżają nam postać podmiotu lirycznego, jego dynamikę, poczucie humoru i temperament oraz dwóch tekstów, które otwierają i zamykają całość.

Treść wierszy jest przystępna, rytmiczna, przemyślana i bardzo skrupulatnie ułożona – jestem pełna podziwu dla językowego kunsztu autora, tego z jaką lekkością i humorem wydobywa z polszczyzny jej czyste piękno. Oczywiście nie brakuje tutaj zabawy językiem, ironii, mam wrażenie, że Piotr Michałowski co kilka wersów puszcza do czytelnika oko, trochę jakby chciał powiedzieć „to tylko poezja”.

I właśnie w języku wychodzi Michałowski – wykładowca. Poeta, którego natchnienie ma solidne podstawy w wiedzy. I właściwie na koniec pojawi się tylko jedno pytanie: czy faktycznie jest zaginiony w kreacji? Myślę, że tylko udaje, że to kolejne oko puszczone w stronę czytelnika. To „zagubienie” jest kontrolowane, autor cały czas dobrze wie, w którym jest momencie, z łatwością potrafi się odnaleźć. Jednocześnie w to „zagubienie” wciąga czytelnika, zachęca go do tego, by „puścił” się w wir poetyckiej akcji.

Czy odnajdziecie się w poezji Piotra Michałowskiego? Trudno powiedzieć, z pewnością jednak warto zaryzykować i sięgnąć po „Zaginionego w kreacji”.
Elżbieta Lipska


Piotr Michałowski Zaginiony w kreacji. Poemat z przypadkuhttp://www.wforma.eu/zaginiony-w-kreacji-poemat-z-przypadku.html