nowości 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

książki z 2023

Andrzej Ballo Niczyje

Maciej Bieszczad Pasaże

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Zbigniew Chojnowski Co to to

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Kazimierz Fajfer Całokształt

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów

Adrian Gleń Jest

Jarek Holden Gojtowski Urywki

Jarosław Jakubowski Baza

Jarosław Jakubowski Koń

Waldemar Jocher dzieńdzień

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Jarosław Księżyk Hydra

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży

Franciszek Lime Garderoba cieni

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie

Juan Manuel Roca Obywatel nocy

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania

Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience

City 6. Antologia polskich opowiadań grozy

POZWALAM SOBIE NA WIERSZ Tomasza Majzela » POZWALAM SOBIE NA WIERSZ, 1

POZWALAM SOBIE NA WIERSZ, 1

2018-12-15 15:31

„Tak pisać, by czytający o miłości kochał, czytający o rozpaczy rozpaczał, o nienawiści nienawidził, a na przykład o smutku – by śmiać się czas jakiś już nie mógł. I nie chciał”.
Nie wiem, czy gdzieś to usłyszałem, wyczytałem, czy może na podstawie swoich częstych, ale i jakże chaotycznych peregrynacji po wszelkiej maści literaturze sam dawno temu wymyśliłem (co wydaje mi się najmniej prawdopodobne). Dość, że mi, czytelnikowi zdarzyło się, naprawdę zdarzyło się zatęsknić po lekturze wiersza tęsknotą prawdziwą. Miało to miejsce jeszcze w latach osiemdziesiątych, a wrażenie było tak silne, że jego resztki niewidzialnymi szpileczkami przytwierdzone są boleśnie do mnie do dziś. Wciąż wiersz pamiętam, choć nie sięgałem do tomiku już dawno... I wciąż chyba tęsknię.
Tęsknię na pewno. Za kim, nie wiem. Być może tylko za tą chwilą sprzed lat.
 
TĘSKNOTA*
 
widziałem ciebie
z okna wieżowca
choć to na pewno
nie byłaś ty
 

PS.
I nie bez znaczenia jest, że w owym czasie mieszkałem na siódmym piętrze...

* Janusz Leppek, „Tęsknota”, w: „Ersatz”, Kraków 1985, s. 14


© Tomasz Majzel