[właściwie Eugène Guillevic (1907-1997)] – francuski poeta pochodzenia bretońskiego, tłumacz poezji niemieckiej. Laureat wielu znaczących nagród, m.in.: Prix Bretagne, Grand Prix de Poésie de l’Académie Française, Grand Prix National de Poésie. Tłumaczony na wiele języków. Opublikował tomy wierszy: Terraqué (1942), Elégies (1946), Fractures (1947), Exécutoire (1947), Gagner (1949), Terre à bonheur (1952), 31 sonnets (1954), Carnac (1961), Sphère (1963), Avec (1966), Euclidiennes (1967), Ville (1969), Paroi (1970), Encoches (1970), Inclus (1973), Du domaine (1977), Étier, poèmes 1965-1975 (1979), Autres, poèmes 1969-1979 (1980), Trouées, poèmes 1973-1980 (1981), Guitare, avec des bois en couleurs de Gérard Blanchet (1982), Requis, poèmes 1977-1982 (1983), Timbres, Ecrits des Forges (1986), Motifs, poèmes 1981-1984 (1987), Creusement, poèmes 1977-1986 (1987), Qui, L’Instant perpétuel (1987), Art poétique, poème 1985-1986 (1989), Le Chant, poème 1987-1988 (1990), Impacts (1990), Maintenant, poème 1986-1992 (1993), Possibles futurs, poèmes 1982-1994 (1996), Proses ou Boire dans le secret des grottes (2001), Quotidiennes, poèmes 1994-1996 (2002), Présent, poèmes 1987-1997 (2004), Pas si bêtes’! (2004), Relier, poèmes 1938-1996 (2007), Humour blanc et autres fabliettes (2008).
W języku polskim ukazały się cztery wybory wierszy Guillevica: w przekładzie Aleksandry Olędzkiej-Frybesowej Wewnątrz (1979) oraz w przekładach Kazimierza Brakonieckiego: Carnac (2003), Obecność (2010) i Mieszkańcy światła (FORMA / FLiHB 2024).
