Karol Samsel Autodafe 8
Artur Daniel Liskowacki laureatem Nagrody Literackiej „Jantar” 2023
za tom wierszy Do żywego
za tom wierszy Do żywego
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
(ur. w 1945 r. w Bydgoszczy; zm. 24 sierpnia 2019 r.) – poeta, historyk literatury i edytor. Badacz literatury polskiej na Emigracji, wieloletni redaktor naukowy rocznika „Archiwum Emigracji”. Autor licznych artykułów naukowych poświęconych polskiej poezji współczesnej i szkiców literackich, redaktor prac naukowych. Mieszka w Toruniu. Laureat Nagrody im. Stanisława Piętaka (1985) i Nagrody Fundacji im. N.W. Turzańskich (1996). Tłumaczony na angielski, niemiecki i rosyjski. Wydał tomy poetyckie: Widziadła gorejące (1970), Poeta w niebieskim kombinezonie roboczym (1974), Inny głos (1977), Życiorys (1980), Wersja próbna (1982), Życie wewnętrzne i inne wiersze (1992), Mały wybór (1992), Odosobnienie (1992), Czwarta dekada (2000), Spacer zimowy (2004), Elegia na odejście szpaka (2005), Szczeliny świata (2011) oraz książki o literaturze: Katastrofizm ocalający (1978, 1985), Urojona perspektywa (1981), Poezja ziemi (1984), Literatura złej chwili dziejowej (1995), Rzeczywistość trzecia (1997), Na łasce słów (2007), A po ziemi wychodźcy idą w obce kraje (2010), Poeta w poszukiwaniu rzeczywistości (2011), Nieme i puste (FORMA 2017).
Janusz Kryszak
Tom Nieme i puste to pełna niepokoju i lęku opowieść o ludzkiej kruchości i zagarniającej wszystko dokuczliwej niepewności. W tych przejmujących wierszach pojawiają się portrety bliskich umarłych, miejsca dzieciństwa i młodości, przestrzenie, których z każdym mgnieniem ubywa.
