nowości 2025

Karol Samsel Autodafe 8

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

Roca Juan Manuel

  • foto: Carlos Mario Lema
    foto: Carlos Mario Lema

(ur. w 1946 r. w Medellin) – kolumbijski poeta, prozaik, eseista, komentator kulturalny, krytyk literatury i sztuki. Dzieciństwo spędził w Meksyku i w Paryżu. Krytycy przypisują go do pokolenia „utraconych złudzeń” („generación desencantada”), którego przedstawiciele urodzeni na początku lat 40., debiutowali w latach 70. ubiegłego stulecia. Jego początkom poetyckim patronowali ekspresjoniści niemieccy, przede wszystkim jednak Rimbaud i Lautreamont, surrealiści francuscy i – z rodzimej, latynoskiej tradycji – wielki awangardzista peruwiański lat 20. i 30. XX wieku, Cesar Vallejo. Laureat wielu nagród krajowych i zagranicznych, wśród nich Państwowej Nagrody w dziedzinie Poezji (Kolumbia), nagrody imienia Lezama Limy na Kubie, nagrody Simona Bolivara za książki dziennikarskie. W roku 2014 otrzymał doktorat honoris causa na Universidad Nacional de Colombia. Od dwudziestu pięciu lat prowadzi warsztaty poetyckie w Casa Silva – słynnym na kontynencie latynoamerykańskim Domu Poezji w centrum Bogoty. W Bogocie także wydaje serię poetycką Cuadernos del violinista (Zeszyty skrzypka). Debiutował tomem poezji Memoria del agua (Pamięć wody, 1973). Opublikował wiele tomów poezji i wciąż uzupełnianych wyborów wierszy, m.in.: Cantar de lejania (Hymn dalekich stron, 2005), Las hipotesis de Nadie (Hipotezy Nikogo, 2006), Temporada de estatuas (Sezon pomników, 2010), De parte de la noche (Przekaz nocy, który przyniósł mu prestiżową nagrodę hiszpańskiego wydawnictwa Visor publikującego najświetniejszych poetów Hiszpanii i Ameryki Łacińskiej, 2012) i Silabario del camino (Abecadło przydrożne, 2016). Jego wiersze i całe tomy poezji były tłumaczone na: angielski, arabski, chiński, francuski, grecki, holenderski, japoński, niemiecki, portugalski, rosyjski, rumuński, szwedzki i włoski. Jako prozaik jest autorem m.in. zbioru opowiadań Las plagas secretas y otros cuentos (Sekretne plagi i inne opowiadania, 2001) oraz powieści Esa mala costumbre de morir (Ten niedobry zwyczaj umierania, 2003). Opublikował kilka książek eseistycznych, m.in.: Museo de encuentros (Muzeum spotkań, 1995), La violencia y los poetas colombianos del siglo XX (Poeci kolumbijscy XX wieku wobec przemocy, 2007). FORMA / FLiHB opublikowała jego tom wierszy Obywatel nocy [wybór, przekład i posłowie – Krystyna Rodowska] (2023)

  • obywatel_nocy.jpg

    Obywatel nocy

    Juan Manuel Roca
    Liryka, którą Roca przedstawia, jest tylko w pewnym stopniu dyskretna oraz po europejsku transparentna – chociaż tu nawet język ezopowy uczy się trudnej, ale znaczącej sztuki „milczenia na temat”.

    cena:30.00»24.00PLN