Karol Samsel Autodafe 8
Artur Daniel Liskowacki laureatem Nagrody Literackiej „Jantar” 2023
za tom wierszy Do żywego
za tom wierszy Do żywego
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
(ur. w 1953 r. w Białogardzie, zm. 13.08.2021 r. w Szczecinie) – poeta, prozaik, autor powieści dla dzieci i młodzieży, aforysta, felietonista, recenzent, założyciel i redaktor naczelny pomorskiego magazynu literacko-artystycznego „Latarnia Morska” (www.latarnia-morska.eu). Laureat Nagrody Artystycznej Miasta Kołobrzeg (1984), Nagrody Wydawnictwa „Iskry” (1985), Nagrody Pomorskiej (1990), Nagrody im. Ryszarda Milczewskiego-Bruno (2004), Nagrody w Konkursie Literackim na powieść dla młodzieży Wydawnictwa Telbit (2006). Mieszkał w Kołobrzegu. Wydał m.in. tomy wierszy: Psy mojej młodości (1981), Miłość i śmierć (1991), Ból i pełnia (1999), Wibrujące serce (2000), Zielony promień (wiersze wybrane, 2003), Rzeczy (FORMA 2017), Ćwiczenia z nieobecności (FLiHB / FORMA 2021); powieści: Kruk najbielszy (1983), Romsky (1984), Karamarakorum (1986), Znikacz i jego broń (1989, 1991, 2007), Gang (1991), Obrona (1998), Drapieżcy (2000), Niebieskie króliki (2005), Ciemna materia (FORMA 2013); tomy prozy: Uwięzienie i inne opowiadania (2002), Po kiju. Fotoopowiadania (2013); zbiór felietonów: Poradnik grafomana. Felietony literackie (i nie tylko) (FORMA 2015); listy: Müldner & Jakób. Korespondencja literacka 1998-2007 (wraz z Piotrem Müldnerem-Nieckowskim, 2010); zbiory aforyzmów: Mądre głupoty (1988), Żyje jeszcze Don Kichot (1996), Jęzostrzępy (2001), Poradnik złych manier (FORMA 2007), Do góry nogami (FORMA 2018); tom tekstów humorystyczno-satyrycznych: Świnka Morska, czyli od – do i w poprzek (2006) oraz kilka książek dla dzieci i młodzieży.
Niniejszy zbiór opowiadań współczesnych polskich pisarzy, w dużej mierze odzwierciedla to, co dzieje się obecnie w polskiej prozie. Zebrane w tomie utwory nie były dotąd publikowane, a większość z nich została napisana specjalnie z myślą o nim.
Lech M. Jakób
Ciemna materia to historia dwóch rozpadów: małżeńskiego związku oraz poprzedniej formacji ustrojowej naszego kraju. Przy czym wątek rozpadu PRL-u autor wplatał wręcz na gorąco w swoją opowieść.
Lech M. Jakób
Sztuka aforyzmu? Na to trzeba odwagi: przemknąć między banałem a bełkotem jak między Scyllą a Charybdą.
Franciszek Lime
Ta książka wyrasta z fascynacji literaturą i rzeczywistością, paradoksalnie czerpiąc siłę ze swojej słabości, gdyż w gruncie rzeczy jest ilustracją nieustannie ponoszonych porażek i fiaska, zapisania siebie w świecie i świata w sobie, w krzyżowym ogniu, w poplątanych pajęczynach, zagłuszanych falach, zerwanych łączach. Formy odbioru to wciąż ponawiane próby artykulacji tego, co ciągle się wymyka, odstaje, nie przywiera, a zalega, jest. Stąd uprzywilejowana rola poetyki notatki, gwałtownego błysku, treściwego flesza.
Lech M. Jakób
Poradnik grafomana złożony jest z trzech części: trzydziestu felietonów literackich, oryginalnych cytatów poetyckich wpadek i z żartobliwie pomyślanego słowniczka „przypadłości i boli pisarzów”, na który składa się blisko dwieście haseł.
Lech M. Jakób
Poradnik złych manier jest wyborem tysiąca aforyzmów ze zbiorów Mądre głupoty, Żyje jeszcze Don Kichot i Jęzostrzępy. Do wyboru autor dołączył także garść aforyzmów nowych, powstałych w latach 2001-2007.
Lech M. Jakób
Lech M. Jakób trwa przy rzeczach, czuje ich smak, waży każdy detal, to one są dla niego kotwicami sensu, na rozmytym morzu dni. Rzeczy zakorzeniają nas w świecie, przechowują pamięć naszych starań i przemijań, dają się poczuć, pozwalają skupić na sobie rozproszone myśli.
Lech M. Jakób
Lech M. Jakób już dawno napomykał, że jest zbyt wiele sygnałów o nieskończoności życia, aby je zlekceważyć i „stać się źle umarłym”. Poruszający tom mądrej poezji.
