Karol Samsel Autodafe 2
Karol Samsel Autodafe 2
Jacek Bielawa Kościelec
Zbigniew Chojnowski Zawsze gdzieś jest noc
Wojciech Czaplewski Książeczka rodzaju
Marek Czuku Stany zjednoczone
Janusz Drzewucki Obrona przypadku. Teksty o prozie 2
Anna Frajlich Laboratorium (wydanie 3, rozszerzone)
Jerzy Franczak Święto odległości
Małgorzata Gwiazda-Elmerych Czy Bóg tutaj
Lech M. Jakób Do góry nogami
Jolanta Jonaszko Bez dziadka. Pamiętnik żałoby
Péter Kántor Czego potrzeba do szczęścia
Bogusław Kierc Notesprospera
Wojciech Klęczar Flu Game
Zbigniew Kosiorowski Zapadnia
Sławomir Kuźnicki Kontury
Bogusława Latawiec Pierzchające ogrody
Artur Daniel Liskowacki Spowiadania i wypowieści
Piotr Michałowski Zaginiony w kreacji. Poemat z przypadku
Dariusz Muszer Baśnie norweskie
Uta Przyboś Tykanie
Karol Samsel Autodafe
Miłosz Waligórski Sztuka przekładu
City 4. Antologia polskich opowiadań grozy
(ur. w 1981 r. w Bydgoszczy) – slawista i hungarysta, w Wydawnictwie FORMA (od 2017 roku) redaktor serii SZESNAŚCIE I PÓŁ. Mieszka i pracuje w Bańskiej Bystrzycy (Słowacja). W latach 2010-2014 pracował jako lektor języka polskiego na Uniwersytecie w Nowym Sadzie (Serbia). Laureat Nagrody im. Adama Włodka (2015). Przekłady z węgierskiego, słowackiego i języków południowosłowiańskich oraz teksty własne (poezję i prozę) publikował w: „Akcencie”, „Autoportrecie”, „Czasie Kultury”, „Dwutygodniku”, „FA-arcie”, „Ha!arcie”, „Literaturze na Świecie”, „Nowej Okolicy Poetów”, „Odrze”, „Przeglądzie Politycznym”, „RED-zie”, „RicieBaum”, „Studium”, „Tekstualiach”, „Tyglu”, „Twórczości”, „Tygodniku Powszechnym” i „Wyspie”. Tłumaczony na rusiński i słoweński. Przetłumaczył Poświęcenie hetmana Lajosa Grendela (2014), Doniesienia z krainy ciemności Dževada Karahasana (2014), Entropię Maroša Krajňaka (2015), Drugi pocałunek Gity Danon Miljenka Jergovicia (2016), Dzwony Einsteina Lajosa Grendela (2016), Jarmarcznego kuglarza Jeleny Lengold (2016), Programy w labiryncie Istvána Keménya (FORMA 2017 – http://www.wforma.eu/programy-w-labiryncie.html) oraz razem z Izą Zając prozę Víťa Staviarskiego Kiwader i inne opowieści (2011) i powieść Danieli Kapitáňovej Samka Tale księga o cmentarzu (2015). Autor przekładów z nowej liryki serbskiej zamieszczonych w antologii Serce i krew (2015). Współtłumacz Opium Gézy Csátha (2016). Wydał tomy wierszy: 36 sposobów na pustkę (2012), 32 ślady ku (FORMA 2015), Długopis (FORMA 2017) i zbiory opowiadań: Kto to widział (FORMA 2016), Małe prozy (2016, razem z Anną Waligórską).
Teksty były pisane specjalnie do tej antologii, warto więc spojrzeć na zawarte w tomie opowiadania jako na jedną całość, a być może wtedy w umyśle czytelnika powstanie obszerna powieść zatytułowana 2017.
Miłosz Waligórski
Tom 32 ślady ku to wielowątkowa opowieść o ludziach i zdarzeniach, które zaskakują swoją nieoczywistością i wzbudzają bunt. Gniew jest najważniejszą emocją książki pulsującej od uczuć i oczekiwań na to, co ma nadejść.
Miłosz Waligórski
Bydgoska Literacka Nagroda Roku 2017 "Strzała Łuczniczki"
Waligórski jest entuzjastą słowa, przygląda mu się z różnych odległości, testuje możliwości języka, ewidentnie bawi go jego zewnętrzne ubranie i melodia, która płynie na zdziwienie.
Miłosz Waligórski
Bydgoska Literacka Nagroda Roku 2016 "Strzała Łuczniczki" (nominacja)
"Bo ja – szkicowałem w głowie – bo ja, panowie, wrócę. Wrócę, ale tak, żeby nie jechać do tyłu, żeby się, broń Boże, nie zapętlić, ponieważ pętla to nieskończoność, a nieskończoność to światło bez cienia, pamięć bez tego, kto pamięta, ślepota bez człeka, samo Słońce, a jak wiadomo, na Słońcu żyć się nie da"...
István Kemény
Wybór wierszy najbardziej wpływowego spośród węgierskich poetów średniego pokolenia.
Miłosz Waligórski
Byłem ciekaw, jak mi to wytłumaczysz, Miłoszu, jak wyjaśnisz, skąd ten brud za pamięciami? Skąd biegła tamta rzeka, której nie było?