Karol Samsel Autodafe 8
Artur Daniel Liskowacki laureatem Nagrody Literackiej „Jantar” 2023
za tom wierszy Do żywego
za tom wierszy Do żywego
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
(ur. w 1964 r. w Poznaniu) – poeta, krytyk literacki i eseista. Pracował m.in. w „Czasie Kultury” (1997-1999), „Dzienniku” (2006-2008) i „Newsweeku” (2001-2006, 2008-2012); publikował w „Rzeczpospolitej”, „Tygodniku Powszechnym” i „Życiu”; obecnie współpracuje z „Nową Europą Wschodnią” i „Twórczością”. Juror Nagrody Literackiej Europy Środkowej Angelus (2007-2016) i Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius (od roku 2017). Mieszka w Rzymie. Wydał tomy poetyckie: Most przed źródłem (1989), Porcelana (1992), Cudne historie (1999), Wszystko to więcej (1999), Cień kości (2002), Słona mgła (2006), Na wynos! (2010), Ludzkie nieludzkie (2017); książki eseistyczne: Bez stempla. Opowieści o wierszach (2007), Litewski spleen (2017), Po Rzymie. Szkice włoskie (FORMA 2019) oraz tomy rozmów: Któż to opisze, któż to uciszy. Rozmowy z Wincentym Różańskim (1997, wspólnie z Andrzejem Sikorskim), Nie byłem Papkinem. Rozmowy z Jerzym Stasiukiem (1999, wspólnie z Andrzejem Sikorskim) i Rozmowa Litwina z Polakiem (2015, wspólnie z Herkusem Kunciusem / po litewsku: Lietuvio ir Lenko pokalbis, 2016).
Piotr Kępiński
Włochy w książce Piotra Kępińskiego są żywe i autentyczne. I niemiłosiernie ambiwalentne. Przyciągające i odpychające zarazem. Pachnące i śmierdzące. Rozwrzeszczane i milczące w skupieniu. Chaotyczne i precyzyjne. Pełne przemocy i nadzwyczaj delikatne. Wzniosłe i niskie. Wielkie i małe.
