Anna Frajlich
Poetycką rzeczywistość w wierszach Anny Frajlich budują powtarzane i przetwarzane obrazy miast, impresje podróżne, refleksje o życiowej wędrówce, błądzeniu i odzyskiwaniu własnej przestrzeni, pytania o tożsamość, o pożytki i straty doświadczeń emigracji. Nie można zapominać o antynomiach prywatności i historii, chwili i trwania, stabilizacji i błądzenia, entuzjazmu poznawczego i melancholii, podboju i powrotu, pamięci i zapominania, snu i jawy, a na innym planie – spontanicznego wyrazu i skalkulowanej formy, prostoty wypowiedzi i konceptu słownego, refleksji serio i humoru, krytycznej obserwacji i podejścia zabawowego. Groźne żywioły znajdują kontrapunkt w postaci uspokojenia, ukojenia – dzięki szczęśliwym prywatnym chwilom.
W lirykach Anny Frajlich z dojrzałego okresu twórczości wzmocniona zostaje strona autobiografii i pamięci, wydobyte – spontaniczne i empatyczne reakcje na pełne tragizmu wydarzenia najnowszej historii. Temat czasu, który niesie zmiany, niszczy materię życia i przekreśla nadzieje w nowych wierszach powraca ze znaczną intensywnością. Tempus devorans nie jest jednak wszechmocny, gdyż wola i wyobraźnia odnoszą nad nim małe zwycięstwa. Otóż wydobyte ze strumienia czasu ważne dla jednostki chwile, znamienne, epifaniczne, zdają się mieć charakter bezczasowy. Przeżycia momentalne – zachwytu, zdumienia, błysku refleksji – trwają w tekstach wiernych czułej pamięci.
Wojciech Ligęza
zawartość tomu:
Łodzią jest i jest przystanią [2013]
W pośpiechu rzeka płynie [2020]
Odrastamy od drzewa [2024]
Piosenki
Wiersze rozproszone i najnowsze
posłowie [Wojciech Ligęza]
recenzje, noty:
*
promocje:
*
współfinansowane ze środków Miasta Szczecin
