Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
NIEPOKÓLCZYCKA ANNA (ur. w 1902 roku). Anna Niepokólczycka, córka Wacława Obucha-Woszczatyńskiego, została deportowana 13 kwietnia 1940 roku („wywóz na Sybir”). Stryj Niepokólczyckiej, pułkownik Obuch-Woszczatyński, zmarł na zesłaniu.
To wszystko, a nawet więcej znajdziemy we wspomnieniach Niepokólczyckiej, skoncentrujmy się zatem na wierszu dwudziestoletniego Artura Międzyrzeckiego, który podaje Niepokólczycka:
Port Pahlawi. Zwierciadłem rozlało się morze
I szemrze cicho, jak lira.
Tak trudno uwierzyć, mój Boże,
Że brzeg rosnący – to – Iran.
Co mówisz, sygnale portowy?
Serca bijące wystukam Morsem
Dźwiękami wzruszonej mowy
W odpowiedzi modlitwę poślę...
Tak sennie schodzą podróżni –
I krążą, i depcą, i śnią,
A okręt wielki i próżny,
Jak symbol ocieka krwią.
Nie nadążam z rejestrem nazwisk naszych sybiraków (Nelly Kościałkowska, Maria Aksentowiczowa, Marysia Wiewiórkowa, Karolina Skotnicka, Wanda Chmielewska, Mira Żywiecka, Helena Ceglarska, stara Żochowska, pan Lilpop, Kazimierz Puczko, Katarzyna Patyk, Marynia Masłowska, Irka Borzęcka), skądinąd wiem, że nie powstanie słownik zesłańców syberyjskich, przynajmniej w moim wykonaniu.
Anna Niepokólczycka: „Pamiętniki wojenne. Wspomnienia żony dowódcy WiN-u”. Capital sp. z o. o., Warszawa 2016, s. 158
[20 X 2020]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki