nowości 2025

Karol Samsel Autodafe 8

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

PONIEWCZASIE. Szeliga Maria

2017-01-08 15:02

SZELIGA MARIA (1854-1927), czyli Maria z Mireckich Czarnowska-Loevy. Wprawdzie Henryk Sienkiewicz odmawiał jej „daru poetycznego” i „piękności w pomyśle”, ale zostawmy na uboczu wszelkie pretensje. Wiemy dobrze, ile jest czepialstwa w każdym krytyku. Zwłaszcza w napastliwym i kąśliwym. Posłuchajmy poetki:

Śpiewać chcę! śpiewać! bo mi pęknie serce!
Pod łez naciskiem – pod uczuć nawałem!
Bo czucie moje w dziwnej drży rozterce –
I dreszcz febryczny wstrząsa mojem ciałem!
Bo mi się zdaje, że w szalonym biegu,
Pomiędzy ziemią i niebem wiruję,
A nie ma dla mnie przystani u brzegu,
Choć widzę niebo! bliskość ziemi czuję!
A wszystkie ziemskie przestępstwa i grzechy
Stają przede mną wyjąc w różne głosy (...).

Wydawcą „Pieśni i piosenek” Szeligi był jej przyszły mąż Stanisław Jan Nepomucen Czarnowski (1847-1929), znany również jako literat, którego nie przemilcza „Polski słownik biograficzny”: „W l. 1873-9 prowadził własne wydawnictwo książek i księgarnię komisową. W r. 1876 poślubił Marię Mirecką (...), lecz po kilku tygodniach rozszedł się z nią na zawsze”.

„Pieśni i piosenki Maryi Szeligi”. Nakładem Wydawnictwa S. Czarnowskiego i Sp., ulica Chmielna Nr 8. Drukarnia Aleksandra Pajewskiego, ulica Niecała Nr 12, Warszawa 1873 , s. 259

[4 IX 2010]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki