Karol Samsel Autodafe 8
Artur Daniel Liskowacki laureatem Nagrody Literackiej „Jantar” 2023
za tom wierszy Do żywego
za tom wierszy Do żywego
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
Jeszcze o „człowieku zewnętrznym”. Kiedy pojmuję ciało jako nie moje, nie będące moją „własnością”, jego funkcjonowanie udziela się mojej świadomości i wyobraźni jako rodzaj zwartej konstelacji poddanej prawom przyrody i bezprawiu entropii wewnątrz jakiegoś duchowego przestworu, który „interpretuje” tę konstelację, koryguje i udziela się jej, „przydziela” ją sobie i przenika ją. Czegoś podobnego doświadczam w teatrze lalek, w relacji animatora i lalki. W „organizm” lalki wpisane jest pragnienie przekazania się, które to pragnienie właściwe jest animatorowi – wydobywającemu je z niej.
To obejmujące mnie (duchowe) Pragnienie Przekazania Się wydobywa z owej konstelacji będącej moim ciałem (zewnętrznym) analogiczne pragnienie.
© Bogusław Kierc
