Nowości 2023

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Książki z 2022

Andrzej Ballo Bodajże

Wenanty Bamburowicz Masy powietrza

Maciej Bieszczad Miejsce spotkania

Kazimierz Brakoniecki Oumuamua. Atlas wierszy światologicznych
 
Roman Ciepliński Schyłek

Zbigniew Chojnowski Tarcze z pajęczyny

Zbigniew Chojnowski Tyle razy nie wiem

Wojciech Czaplewski Dzieje poezji polskiej

Marek Czuku Nudne wiersze

Tomasz Dalasiński Przystanek kosmos i 29 innych pieśni o rzeczach i ludziach

Michał Filipowski Licytacja kamienia

Anna Frajlich Powroty [wiersze zebrane. tom 2]

Anna Frajlich Przeszczep [wiersze zebrane. tom 1]

Paweł Gorszewski Uczulenia

Jarosław Jakubowski Dzień, w którym umarł Belmondo

Bogusław Kierc Był sobie

Andrzej Kopacki Gra w hołybkę

Zbigniew Kosiorowski Metanoia

Franciszek Lime Formy odbioru. Poetyckie przekazy z Bezrzecza i Szczecina

Piotr Michałowski Światy równoległe

Dariusz Muszer Baśnie norweskie. tom 2

Ewa Elżbieta Nowakowska Gwiazda drapieżnik

Halszka Olsińska Przebyt

Uta Przyboś Jakoby

Agnieszka Rautman-Szczepańska Wypożyczalnia słów

Karol Samsel Autodafe 5

Karol Samsel Fitzclarence

Julia Anastazja Sienkiewicz Wilowska Planetoida, pechowy graf i wielka filozofia. Opowieści z przedwojennego Tuczna i okolic

Bartosz Suwiński Dutki

Inka Timoszyk Nieskończoność podróży

Sławomir Wernikowski Partita

Alex Wieseltier Krzywe zwierciadło

Kenneth White Ciało absolutu

City 5. Antologia polskich opowiadań grozy
 
eleWator. antologia 2012-2021. proza

Henryk Bereza. Krystyna Sakowicz. Korespondencja

BAZGROŁY Bogusława Kierca » Bazgroły, 30.05.2018

Bazgroły, 30.05.2018

2018-05-30 15:07

Zdarzyło mi się niejednokrotnie wykorzystywać wykształcenie plastyczne w mojej praktyce teatralnej. Przede wszystkim – projektując scenografię. Ale w jednym przypadku rzecz była wyjątkowa. Grałem osobę, dla której rysowanie było istotną formą pamięci i spowiedzi.
Podczas każdego przedstawienia rysowałem flamastrem na skóropodobnych elementach dekoracji pięć portretów kobiecych, opowiadając jednocześnie o każdej rysowanej kobiecie.
Rytm rysowania spleciony był z rytmem opowieści.
Po przedstawieniu portrety były zmywane, żeby na następnym znowu powtórzyć ten sam proceder.
Mój bohater był rysownikiem, ale i ja, aktor, byłem także szczególnym rysownikiem. Nie „grałem” rysowania; rysowałem dokładnie tak, jak rysowałbym w okolicznościach niescenicznych. To były moje obrazy. Narysowałem ich ponad dwieście. Pewnie i te z ostatniego przedstawienia zostały zmyte. „Na wszelki wypadek”. Bo nie wiadomo, czy ostatnie przedstawienie naprawdę było ostatnim.

© Bogusław Kierc