Karol Samsel Autodafe 8
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
W styczniu 1990 zmarła moja ukochana babcia J.Ż.
Niekiedy pisanie wiersza jest bezpośrednią relacją z tego, co widzę.
Nie jestem poetką. Moje wiersze nie są wierszami.
W latach 90. XX wieku posądzano mnie, że piszę wiersze dlatego, że podpisałam cyrograf z diabłem.
Był kiedyś ktoś, kto kochał mnie i jednocześnie zadawał mi ból.
Są wiersze, które pisane są światłem. Ogniem, który płonie w nas w chwilach jakiegoś przyzwolenia na rzeczy niewyobrażalne.
Bałkany były moją odskocznią. To na Bałkanach kochało się moją poezję.
Zobaczyłam ją w tesco w Krakowie. Dziewczyna o dziwnych działaniu jakby była z innej planety.
Wiersz „Dwa błękitne witraże” z tomiku „Wiersze dla jednego człowieka” (2017) to efekt bardzo trudnego okresu w moim życiu.
„Opowieść japońska I” z tomiku „Wiersze dla jednego człowieka” (2017) to opowieść o uczuciu, które nie zna granic.