Książki z 2023

Andrzej Ballo Niczyje

Maciej Bieszczad Pasaże

Maciej Bieszczad Ultradźwięki

Zbigniew Chojnowski Co to to

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Kazimierz Fajfer Całokształt

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów

Adrian Gleń Jest

Jarek Holden Gojtowski Urywki

Jarosław Jakubowski Baza

Jarosław Jakubowski Koń

Waldemar Jocher dzieńdzień

Jolanta Jonaszko Nietutejsi

Bogusław Kierc Dla tego

Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal

Jarosław Księżyk Hydra

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży

Franciszek Lime Garderoba cieni

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery

Elżbieta Olak W deszczu

Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie

Juan Manuel Roca Obywatel nocy

Karol Samsel Autodafe 6

Kenneth White Przymierze z Ziemią

Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania

Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience

City 6. Antologia polskich opowiadań grozy

Książki z 2022

Andrzej Ballo Bodajże

Wenanty Bamburowicz Masy powietrza

Maciej Bieszczad Miejsce spotkania

Kazimierz Brakoniecki Oumuamua. Atlas wierszy światologicznych
 
Roman Ciepliński Schyłek

Zbigniew Chojnowski Tarcze z pajęczyny

Zbigniew Chojnowski Tyle razy nie wiem

Wojciech Czaplewski Dzieje poezji polskiej

Marek Czuku Nudne wiersze

Tomasz Dalasiński Przystanek kosmos i 29 innych pieśni o rzeczach i ludziach

Michał Filipowski Licytacja kamienia

Anna Frajlich Powroty [wiersze zebrane. tom 2]

Anna Frajlich Przeszczep [wiersze zebrane. tom 1]

Paweł Gorszewski Uczulenia

Jarosław Jakubowski Dzień, w którym umarł Belmondo

Bogusław Kierc Był sobie

Andrzej Kopacki Gra w hołybkę

Zbigniew Kosiorowski Metanoia

Franciszek Lime Formy odbioru. Poetyckie przekazy z Bezrzecza i Szczecina

Piotr Michałowski Światy równoległe

Dariusz Muszer Baśnie norweskie. tom 2

Ewa Elżbieta Nowakowska Gwiazda drapieżnik

Halszka Olsińska Przebyt

Uta Przyboś Jakoby

Agnieszka Rautman-Szczepańska Wypożyczalnia słów

Karol Samsel Autodafe 5

Karol Samsel Fitzclarence

Julia Anastazja Sienkiewicz Wilowska Planetoida, pechowy graf i wielka filozofia. Opowieści z przedwojennego Tuczna i okolic

Bartosz Suwiński Dutki

Inka Timoszyk Nieskończoność podróży

Sławomir Wernikowski Partita

Alex Wieseltier Krzywe zwierciadło

Kenneth White Ciało absolutu

City 5. Antologia polskich opowiadań grozy
 
eleWator. antologia 2012-2021. proza

Henryk Bereza. Krystyna Sakowicz. Korespondencja

PLANETA, Historia wierszy 14

2017-06-17 15:30

Bunt po czterdzieste wydaje się rzeczą abstrakcyjną. A jednak na moim poddaszu miałam taką potrzebę. Mój bunt wybuchł przybierając różne formy. A to na bosaka w zimie szłam do sklepu. A to zakładałam na głowę koronę i szłam na miasto. A to mówiłam ludziom wprost co o nich myślę. A to rozbijałam szyby w drzwiach. A to rzucałam zgniłymi owocami w balkony sąsiadów. Bunt z poddasza łagodziły gwiazdy. Nocą otwierałam okno a gwiazdy wydawały się że są na wyciągnięcie ręki. Orion, Kasjopeja, wielki Wóz. Ukochane gwiazdozbiory miałam w zasięgu dłoni. I drzewa po drugiej stronie rzeki wyglądały jak rodzina carska, która przyszła mnie odwiedzić. Było to podczas burzy, błysk pioruna rozświetlił niebo i wtedy ich zobaczyłam w drzewach. Zobaczyłam małego Aleksego Romanowa jak wyciąga do mnie ręce. Dziwność świata stała się dla mnie normalnością. Poddasze oznaczało oderwanie od ziemi. Czułam się jakbym była między ziemią a niebem, w jakimś dziwnym miejscu do którego przychodzą wszelkie osobliwości tego świata. Otaczały mnie kolorowe meble jakbym była w domku dla lalki. To też wywoływało we mnie bunt. Ale najbardziej buntowałam się przeciw sytuacji w jakiej się znalazłam. Bycie na krańcu miasta, którego nie znosiłam i z sąsiadami, którzy nie znosili mnie było jakąś totalną porażką. Jak dziś pamiętam wielką kartkę przybitą do moich drzwi na których widniało, że sąsiedzi nie życzą sobie żebym słuchała muzyki. Ale ja nie wyobrażałam sobie życia bez muzyki. Bunt narastał. To na tym poddaszu usłyszałam, że muszę brać psychotropy do końca życia. Nie mogłam się z tym pogodzić. Walczyłam by wyrwać się chemii. By wyrwać się z tego potrzasku. By zapomnieć, że muszę poddać się i zacząć brać farmakologiczne gówno. W tych różnych formach buntu nagle przyszedł mi do głowy pomysł na wiersz. Napisał go za pierwszym podejściem. Nie wiem skąd czerpałam słowa do tego wiersza. Nie miało to nic z natchnienia, ani z inspiracji. Odczułam, że chcę coś napisać. Słowa pojawiły się same. Nic nie zakładałam. Do nikogo się nie zwracałam. Wiersz „Modlitwa niewiernego” z tomiku „Hologramy” (2015) był pisany na jednym geście. Każdy wers jest jak pchnięcie. Każdy wers jest jak wyskandowane nie, nie zgadzam się. To mantra, którą chciałam zagłuszyć wszystko co wtedy stawało mi na mojej drodze. Tak się wtedy czułam. I tak opisałam swoją sytuację. Wiersz zaprezentowałam na facebooku i od razu spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem. Potem często prezentowałam go na wieczorach poetyckich. Był poniekąd moim credo.

© Ewa Sonnenberg