następnie »

PONIEWCZASIE. Szymański Władysław

2014-12-10 08:37

SZYMAŃSKI WŁADYSŁAW. Intrygują zwłaszcza erotyki Szymańskiego („choćby mię w oczach piekły łzy, / kochać cię będę zawsze!...”). Szymański nie stronił od poetyckich modlitw i dumek żołnierskich, ale w utworach miłosnych wypowiadał się najpełniej:

Latem to było... Słoneczne południe
ścieliło się po miedzach i po łanach
pszennych i żytnich, że pięknie i cudnie
i dobrze było. Kładłaś na kolanach

stroskaną głowę moją. I rękami
pieściłaś włosy moje... Ach ty psyche
cudna! I śniłem o tem, co nas mami
i łudzi jeno – śniłem szczęście ciche...

A szczęście nasze, jak to szczęście właśnie,
co się chwilami uśmiechnie łaskawie,
oplotło serca w nieuchwytne baśnie
i sny usłało złote nam na jawie...

Lecz potem hojnie, niby w niezabudki,
osnuło dusze w ciche – wierne smutki...

Takie więc wiersze układano kiedyś i wydawano w Brzeżanach („odbito czcionkami drukarni A. Cichockiego w Brzeżanach”), szkoda tylko, że po latach nic z nich nie zostaje.

Władysław Szymański: „Odgłosy. Poezje”. Nakładem Księgarni M.St. Lewickiej, Brzeżany 1930, s. 62

[16 XI 2013]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki

Dodaj link do:
Tweet

drukuj

« powrót