Edward Balcerzan Domysły
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Tomasz Majzel Części
Karol Samsel Autodafe 7
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
Edward Balcerzan Domysły
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Tomasz Majzel Części
Karol Samsel Autodafe 7
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
Andrzej Ballo Niczyje
Maciej Bieszczad Pasaże
Maciej Bieszczad Ultradźwięki
Zbigniew Chojnowski Co to to
Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach
Kazimierz Fajfer Całokształt
Zenon Fajfer Pieśń słowronka
Piotr Fluks Nie z tego światła
Anna Frajlich Szymborska. Poeta poetów
Adrian Gleń Jest
Jarek Holden Gojtowski Urywki
Jarosław Jakubowski Baza
Jarosław Jakubowski Koń
Waldemar Jocher dzieńdzień
Jolanta Jonaszko Nietutejsi
Bogusław Kierc Dla tego
Andrzej Kopacki Życie codzienne podczas wojny opodal
Jarosław Księżyk Hydra
Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito w podróży
Franciszek Lime Garderoba cieni
Artur Daniel Liskowacki Do żywego
Grażyna Obrąpalska Zanim pogubią się litery
Elżbieta Olak W deszczu
Gustaw Rajmus >>Dwie Historie<< i inne historie
Juan Manuel Roca Obywatel nocy
Karol Samsel Autodafe 6
Kenneth White Przymierze z Ziemią
Andrzej Wojciechowski Budzą mnie w nocy słowa do zapisania
Wojciech Zamysłowski Birdy peak experience
City 6. Antologia polskich opowiadań grozy
Trzy razy naciskam ikonę przeglądarki. Żółty trójkąt – nie łączy mnie z nikim i nigdzie.
Zachowuję spokój, bo przecież o to chodzi, by tkwić w przywileju bycia poza wszystkim i razem z innymi ikonkami. Czuję bezużyteczność programów, aplikacji i mikroskopijnej lupy. Kapsułki z dobrymi nowinami. Ciągnące się linki ze złymi wieściami, które odkładają się w terabajtach. Ucieczki do tych miejsc, gdzie wszystko można usprawiedliwić subwencjami, lekką ręką. Słucham wywiadu z kimś tam i interpretuję go po swojemu. To zdanie, że nadal się tu kręcę, kiedy inni wypatrują statku w przeciwną stronę. Trybiki czasu. Działają, czy tego chcę, czy nie. Pod nami i nad nami. I dobrze nam w przestrzeni, która się kurczy. Atramentowy kolor nieba. Niezmiennie. Nie sposób uciec od siebie. W kole, w okręgu, w pętli. W odpryskach szkła, a może kropel. Od czasu do czasu mam to uczucie pewności. Decyduje, że potrafię zrobić całą pracę sama. Miejsca pierwsze i drugie. Role w rozmaitych czynnościach. Rozmach, z jakim żyjesz i do wieczora ciągniesz rozmowy. Praca, która kończy się makabrą. Jakimś rekordem zmierzającym do wylewu. Odgradzam się od Dostojewskiego, Becketta, Yeatsa, Whitmana. Potrafię wymieniać nazwiska przez wiele lat. Najgorsze, że cienie pisarzy wciąż się pojawiają. Ludzie powołują się na zmarłych, ich książki, zdarzenia i w jakiś sposób kończą się w ich głowach albo mkną, jakby odczuwały przyjemność. Dowody na to, że są elokwentni, zaczytani w rzeczywistości. Piękno słów zawsze na pierwszym miejscu, następnie fakty, wytwory wyobraźni. Łagodność kształtów, naurotyzm wpisany w biografie. Niemal zdumienie, że tak mocno wpasowali się w pisemka o poglądach twórców. Być kimś lepszym. To jakiś ranking. Udawanie, wyśmiewanie. Nieuleczalna potrzeba brylowania w księgarniach, kawiarniach i złudzenia, co do własnej wartości. Tworzenie stowarzyszeń, pism. Prześciganie się w rozdawaniu liści, lekkich obietnic bez pokrycia. Udawanie. Tak, jesteś ważna dla nas.
© Małgorzata Południak