Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
SENSKI ROMAN (1953-2018). O śmierci Romana Senskiego powiadomił mnie przyjaciel. Byłem zaskoczony, że kojarzył Senskiego („chaos to najlepszy / sposób na przejście / ulicą miasta”). Pamiętam, że Senski publikował w kwartalniku literackim „Kresy”, na pewno więc zatrzymałem się przy nazwisku poety. Prędzej przy niezwykłym nazwisku, niż przy kilku tekstach.
Mam dostęp do siedmiu wierszy Romana Senskiego („trudno stawać się gołębiem / na dachu wrażliwym / od słońca”), czyli w dalszym ciągu nie ogarniam tej poezji. Powinienem zmobilizować się dla książek Senskiego, ale prawdopodobnie poprzestanę na wyimkach.
[8 VIII 2019]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki