powieść

Małgorzata Gwiazda-Elmerych
Zapojutrze to powieść odważna, szokująca, brutalna, która na długo pozostaje w pamięci. O przemocy mężczyzn wobec kobiet napisano wiele, jednak Małgorzata Gwiazda-Elmerych nie zważając na obyczajowe tabu, pokazuje drugą, ukrywaną stronę medalu i bez żadnego znieczulenia obnaża okrucieństwo kobiet w stosunku do partnerów oraz dzieci, które stają się pionkami w grze dorosłych.

Leszek Szaruga
Zdjęcie to po mistrzowsku napisana, przydymiona sentymentem, powieść autobiograficzna, opisująca polskie życie codzienne i literackie pomiędzy rokiem 1968 i upadkiem komunizmu. Zakres problemowy książki oraz jej związki z Czarodziejską górą Tomasza Manna, świadczą o tym, że Zdjęcie jest próbą przeniesienia sporów ideowych i estetycznych z początku wieku XX na początek wieku XXI, zastąpienia debaty modernistycznej debatą postmodernistyczną oraz chęcią zrozumienia tego, na ile tożsamość współczesnego człowieka uwarunkowana jest topografią i kulturą.

Paweł Przywara
Zgrzewka Pandory jest doskonale napisaną Mechaniczną pomarańczą polskiej proweniencji. Jej głównymi bohaterami są dwaj zaprzyjaźnieni, zwariowani studenci, których perypetie rozgrywają się w Lublinie, w atmosferze polskich przemian na początku lat 90. ubiegłego wieku. Czytając tę powieść ma się takie wrażenie, jakby słuchało się płyt Sex Pistols lub The Clash. I podobnie jak God Save The Queen albo London Calling, Zgrzewka Pandory zawiera – przygotowany do odpalenia – materiał wybuchowy.

Tadeusz Zwilnian-Grabowski
Zielone głębiny to składająca się z trzech części powieść, która jest sagą rodzinną, opowiadającą o życiu trzech sióstr w okresie międzywojennym, w trakcie II Wojny Światowej i po wojnie. Jej tło stanowią trudne, a niejednokrotnie skrajne sytuacje, wynikające ze skomplikowanej historii tamtych czasów.

Artur Daniel Liskowacki
Ostatnie dni społeczno-politycznej rewolty na Wybrzeżu. Akcje i reakcje. A wszystko widziane z bardzo bliska, od środka. Jeszcze raz szczeciński Grudzień 1970? Nie, to zupełnie inna opowieść.

Jerzy Franczak
Trzech przyjaciół, trzy odmienne losy, trzy różne osobności. Święto odległości opowiada o triumfie wyobcowania, ale także o próbach przełamywania samotności. Misternie skomponowana narracja naśladuje kapryśny ruch skojarzeń, zagarnia wielość egzystencjalnych drobin i chaos wspomnień.

Roman Ciepliński
druga część dyptyku MASZYNA DO PISANIA
Roman Ciepliński literaturę traktuje z powagą i gra o duże stawki. Jego książka wyrasta i z innych tekstów, i z życia. Autor namiętnie i nieprzerwanie dyskutuje z wielkimi duchami – Platonem, Sofoklesem, Nietzschem, Durrellem, Witkacym – ale nie robi tego na akademickim olimpie, w schronieniu biblioteki, ale niejako od dołu, z pozycji najbardziej banalnej, najbardziej obnażającej i najbardziej obrzydliwej – z samego środka sprawy rozwodowej.