Karol Samsel Autodafe 8
Artur Daniel Liskowacki laureatem Nagrody Literackiej „Jantar” 2023
za tom wierszy Do żywego
za tom wierszy Do żywego
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
copyright © http://annasikorska.blogspot.com 2015
Cielesność często determinuje nasze działanie, nastawienie do świata, postrzeganie otoczenia. Dopiero w obliczu poważnej choroby zdajemy sobie sprawę jak bardzo jesteśmy zależny od swej przemijalnej cząstki. Jarosław Błahy prowadzi nas krok po kroku po twórczości i życiu Leo Lipskiego, pisarza o zawiłych losach, które prowadzą do wyobcowania fizycznego i duchowego z otoczenia. Cielesna i psychiczna samotność przekładają się na stworzenie literatury nasiąkniętej erotyzmem oraz ocierającej się o turpizm.
W książce znajdziemy interesującą analizę „Piotrusia”. Jarosław Błahy poddając twórczość Leo Lipskiego hermeneutycznemu oglądowi sięga po dzieła z różnych dziedzin. Nie zabraknie tu odwołań do wiary, religii, psychoanalizy, literatury, antropologii, filozofii, którymi posługuje się swobodnie. W analizie tej znajdziemy interesujące spojrzenie na miejsce kobiet i mężczyzn w społeczeństwie nakreślonym piórem Lipskiego, w którego twórczości brzydota i rozkład są bliskie narodzinom i wzrostowi:
„Ciekawe i bujne rzeczy rosną tylko na gównie, na nawozie. Zapach łajna jest zapachem życia. (...) Tylko lekko nadgniłe osobowości są zdolne produkować sztukę” (za Lipskim).
To, co w życiu społecznym jest poniżane tu zostaje wyniesione na poziom wyższy:
„W społeczeństwach i kulturach pierwotnych z kobietą utożsamiane są narodziny umysłu, imaginacji, oniryzmu, bogów, profetyzmu, egzaltacji i jasnowidzenia poprzez miłość, podczas gdy mężczyzna tylko poluje i walczy. Mężczyzna to twór upośledzony dzięki aktywności, kobieta zaś jest uosobieniem bierności, refleksji, pożądania i marzenia, jest personifikacją magii”.
Jarosław Błahy wprowadza nas w świat literatury Lipskiego przez nakreślenie obrazu jego życia, zależności literatury od losów autorów (nie zabraknie tu wielu znanych nazwisk), następnie przechodzi do spojrzenia na erotykę, na którą spojrzenie konturuje do końca, gdzie twórczość polskiego pisarza żydowskiego pochodzenia poddaje psychoanalizie.
Książkę polecam zainteresowanym dobrą literaturą, miłośnikom twórczości Leo Lipskiego, osobom szukającym dróg w analizie twórczości przez pryzmat cielesności i pokazania roli kobiet.
Anna Sikorska
Jarosław Błahy Literatura jako lustro. O projekcji i odbiciach fizjologicznych w twórczości Leo Lipskiego – http://wforma.eu/34,literatura-jako-lustro.-o-projekcji-i-odbiciach-fizjologicznych-w-tworczosci-leo-lipskiego.html
