Karol Samsel Autodafe 8
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
Cechy | |
format | 18,0 x 18,0 cm |
---|---|
rok | 2010 |
strony | 102 |
oprawa | broszurowa ze skrzydełkami |
ISBN | 978-83-60881-59-0 |
wydanie | 1 |
zdjęcia | Mikołaj Mann, Marcin Sudziński |
grafiki | Robert Kuśmirowski |
redakcja | Adrian Sroka |
korekta | Agata Borowicka, Anna Nowakowska |
wydaw-nictwo | FORMA |
Kostia Berezin
przełożył i opracował Paweł Laufer
Buty Mesjasza. Traktat o podniesieniu rzeczy zdegradowanej Kostii Berezina, to fabularyzowany poemat filozoficzny, włączony do obiegu po niemal siedemdziesięciu latach od czasu zaginięcia. Umowna fabuła jest stelażem dla refleksji i często ekstatycznych komentarzy narratora. Ale przede wszystkim jest to traktat. Spójny i konsekwentny, choć zawoalowany wykład holistycznej teorii poznania. Retoryka przesady i ekstrapolacji są tu podstawowymi narzędziami. Już w tytule Berezin stawia najważniejsze pytanie traktatu: czy zdolni jesteśmy przeprowadzać na co dzień łączność między pozorną nieistotnością „butów”, a kulturowo zaprogramowaną znamienitością „Mesjaszów”? Berezin rzuca most interpretacyjny, przeprowadza nić powiązań i połączeń między skrajnymi punktami naszego oglądu rzeczywistości, których nie potrafimy osiągnąć jednocześnie, kończąc próby związania tych odległych aksjologicznych brzegów bolesnym szpagatem. W tym sensie można mówić o rzeczywistości zdegradowanej. Pozbawionej całościowego wejrzenia w nią, pozwalającego oglądać pozornie znikome jej ułamki we wszechświatowym kontekście, gdzie odpadający tynk urasta do rangi erozji kanionu, kurz pokrywający półki jest pyłem Pompejów. Za sprawą jego totalistycznej teorii, wspaniałość i piękno odkrywamy poprzez paradoks, nie przez zachwyt nad rzeczą miłą oku, ale poprzez wejście w rzecz zdegradowaną, ułomną, chromą, o której Berezin mówi, że w niej objawia się piękno najwyższe. Bezpośredniość i sugestywność tego opisu ma w sobie coś z wyzwania, prowokacji, choć i kpiny. Dzięki tym narzędziom bierzemy udział w podróży Berezina poboczami prozaiczności, ku odkryciu pełnego wymiaru, wagi i znamienitości rzeczy zdegradowanej – codzienności i świata pozornego banału. Na ile jest to możliwe?
recenzje, noty, wywiady:
--- "Buty Mesjasza", http://annasikorska.blogspot.com, 04.05.2014
--- "Paweł Laufer – mistrz mistyfikacji", www.latarnia-morska.eu, 29.12.2011
--- "Ewangelia złomowiska", Lampa, 11/2011
--- "Gest omnipotentnej kokoty", Lampa, 9/2011
--- "Buty Mesjasza", www.dwutygodnik.com.pl, 23.07.2011
--- "Ewangelia brzydoty", ArtPapier 173, 01.03.2011
--- "Buty Mesjasza", www.latarnia-morska.eu, 23.12.2010
--- "Rozmowa z Pawłem Laufrem", http://niedoczytania.pl, 27.03.2009
promocje:
--- 04.12.2010 – spotkanie z Pawłem Lufrem
--- 05.06.2010-06.06.2010 – event "Kostia Berezin, wskrzeszanie umarłego"
--- 20.08.2009 – spotkanie z Pawłem Laufrem i Marcinem Sudzińskim
zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego