Karol Samsel Autodafe 8
Artur Daniel Liskowacki laureatem Nagrody Literackiej „Jantar” 2023
za tom wierszy Do żywego
za tom wierszy Do żywego
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
Nie zdumiewała mnie konstatacja, że postaci takie, jak Prospero, czy Konrad są potworami. Miałem sposobność wcielania się w nie na scenie i dzięki nim uświadamiałem sobie własną potworność. Także w tym znaczeniu, jakie nadaje poetom Franz Rosenzweieg. Ale to nie kojarzyło mi się z potworami z bajek czy baśni. Ten potwór, który włada przestrzenią i umysłami kraju, w którym żyję, ma powierzchowność podobną do aparycji tak zwanych przeciętnych Polaków, a nawet – rzekłbym – w bezpośrednim zetknięciu (zdarzyło mi się) całkiem sympatyczną. Jest jednak potworem groźniejszym niż Smok Wawelski. I ciężko mi myśleć o nim, kiedy pamiętam, jak szczerze przekazywaliśmy sobie w kościele znak pokoju. Bez cudzysłowu.
© Bogusław Kierc
