Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Artur Daniel Liskowacki laureatem Nagrody Literackiej „Jantar” 2023
za tom wierszy Do żywego
za tom wierszy Do żywego
Wojciech Juzyszyn Efemerofit
Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny
Gustaw Rajmus Królestwa
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
„Widzenie” Mickiewicza zaczyna się tak: „Dźwięk mię uderzył”. Zwracam uwagę na to „mię”. Bo po kilku linijkach niżej, opowiadając o wrażeniu przebudzenia ze strasznego snu, mówi o podobieństwie ocierania potu z czoła, gdy ocierał przeszłe czyny, „Które wisiały przy mnie, jak łupiny”.
Mię i mnie. Zdaje się, że już „nie chwytamy” tej gramatycznej subtelności, nawet wtedy, gdy uwydatniają ją dwie zetknięte ze sobą linie: „Ziemię i cały świat, co mię otaczał, / Gdzie dawniej dla mnie tyle było ciemnic”. Dzisiaj byłoby mnie i mnie.
Tamta różnica ukazuje wewnętrzne (podmiotowe) i zewnętrzne (przedmiotowe) ujmowanie siebie w sobie samym, kiedy bywa się zarazem – sobą i o sobie. (O-sobą?). Nie wiem, czy to się myśli, czy jakoś tam czuje.
© Bogusław Kierc
