Zenon Fajfer Pieśń słowronka
Bogusław Kierc Dla tego
Elżbieta Olak W deszczu
Karol Samsel Autodafe 6
nominacja do Nagrody im. Leonida Teligi [za rok 2022]:
Zbigniew Kosiorowski Metanoia
Zbigniew Kosiorowski Metanoia
Zenon Fajfer Pieśń słowronka
Bogusław Kierc Dla tego
Elżbieta Olak W deszczu
Karol Samsel Autodafe 6
Andrzej Ballo Bodajże
Wenanty Bamburowicz Masy powietrza
Maciej Bieszczad Miejsce spotkania
Kazimierz Brakoniecki Oumuamua. Atlas wierszy światologicznych
Roman Ciepliński Schyłek
Zbigniew Chojnowski Tarcze z pajęczyny
Zbigniew Chojnowski Tyle razy nie wiem
Wojciech Czaplewski Dzieje poezji polskiej
Marek Czuku Nudne wiersze
Tomasz Dalasiński Przystanek kosmos i 29 innych pieśni o rzeczach i ludziach
Michał Filipowski Licytacja kamienia
Anna Frajlich Powroty [wiersze zebrane. tom 2]
Anna Frajlich Przeszczep [wiersze zebrane. tom 1]
Paweł Gorszewski Uczulenia
Jarosław Jakubowski Dzień, w którym umarł Belmondo
Bogusław Kierc Był sobie
Andrzej Kopacki Gra w hołybkę
Zbigniew Kosiorowski Metanoia
Franciszek Lime Formy odbioru. Poetyckie przekazy z Bezrzecza i Szczecina
Piotr Michałowski Światy równoległe
Dariusz Muszer Baśnie norweskie. tom 2
Ewa Elżbieta Nowakowska Gwiazda drapieżnik
Halszka Olsińska Przebyt
Uta Przyboś Jakoby
Agnieszka Rautman-Szczepańska Wypożyczalnia słów
Karol Samsel Autodafe 5
Karol Samsel Fitzclarence
Julia Anastazja Sienkiewicz Wilowska Planetoida, pechowy graf i wielka filozofia. Opowieści z przedwojennego Tuczna i okolic
Bartosz Suwiński Dutki
Inka Timoszyk Nieskończoność podróży
Sławomir Wernikowski Partita
Alex Wieseltier Krzywe zwierciadło
Kenneth White Ciało absolutu
City 5. Antologia polskich opowiadań grozy
eleWator. antologia 2012-2021. proza
Henryk Bereza. Krystyna Sakowicz. Korespondencja
Śpiewałem dla Marii Koterbskiej. Maria Koterbska śpiewała dla mnie. Przez telefon. Miałem dwanaście lat. Spotkaliśmy się w naszym rodzinnym mieście. Znała się z moimi rodzicami, i to oni (w mojej obecności) wyjawili, że śpiewam jej piosenki „na jej sposób”. Umówiliśmy się, że zadzwonię do niej i zaśpiewam, a ona też zaśpiewa. Wczoraj zmarła. Po dziewięćdziesięciu sześciu latach. Wtedy miała trzydzieści. I śpiewaliśmy chyba „Karuzelę”. Najpierw ja, potem ona. Spotkaliśmy się znowu, pół wieku później, w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej na promocji książki o artystach z bielskim rodowodem. Przypomniałem jej (publicznie) ten epizod. Przysłała mi wkrótce swoją płytę „Viva Maria”. Viva Maria!
Możliwe, że niektóre kosy – w sukcesji po swoich dziadkach i pradziadkach – naśladują jej przepiękne gwizdanie.
© Bogusław Kierc
