nowości 2025

Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta

Tomasz Hrynacz Corto muso

Jarosław Jakubowski Żywołapka

Wojciech Juzyszyn Efemerofit

Bogusław Kierc Nie ma mowy

Andrzej Kopacki Agrygent

Zbigniew Kosiorowski Nawrót

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach

Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny

Gustaw Rajmus Królestwa

Karol Samsel Autodafe 8

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

BAZGROŁY Bogusława Kierca » Bazgroły, 24.04.2021

Bazgroły, 24.04.2021

2021-04-24 15:21

Od czasu, kiedy powiększa się odległość między moim ostatnim byciem na scenie a obecnym pozostawaniem „w stanie spoczynku” (aktorskiego), dolega mi spóźnione zdziwienie, że ponad dwie trzecie mojego życia przebyłem w teatrze. W jego wielorakich wymiarach przestrzeni, czasu, marzenia i... nieobliczalności. Inaczej mówiąc – przez te dwie trzecie udzielałem się grze. Używam tego słowa bliżej Wittgensteinowskiej gry językowej, niż – udawania (czy – szlachetniej: wcielania się w postać).
Przed laty, patrząc na sceniczne „kreacje” mojego brata, doznawałem wrażenia, że rola go zabiera. I budziło to we mnie paradoksalny smutek.
A ile ról mnie zabrało? Bezpowrotnie.

© Bogusław Kierc