Nowości 2023

Tomasz Dalasiński Dzień na Ziemi i 29 nowych pieśni o rzeczach i ludziach

Zenon Fajfer Pieśń słowronka

Piotr Fluks Nie z tego światła

Bogusław Kierc Dla tego

Artur Daniel Liskowacki Do żywego

Elżbieta Olak W deszczu

Karol Samsel Autodafe 6

Książki z 2022

Andrzej Ballo Bodajże

Wenanty Bamburowicz Masy powietrza

Maciej Bieszczad Miejsce spotkania

Kazimierz Brakoniecki Oumuamua. Atlas wierszy światologicznych
 
Roman Ciepliński Schyłek

Zbigniew Chojnowski Tarcze z pajęczyny

Zbigniew Chojnowski Tyle razy nie wiem

Wojciech Czaplewski Dzieje poezji polskiej

Marek Czuku Nudne wiersze

Tomasz Dalasiński Przystanek kosmos i 29 innych pieśni o rzeczach i ludziach

Michał Filipowski Licytacja kamienia

Anna Frajlich Powroty [wiersze zebrane. tom 2]

Anna Frajlich Przeszczep [wiersze zebrane. tom 1]

Paweł Gorszewski Uczulenia

Jarosław Jakubowski Dzień, w którym umarł Belmondo

Bogusław Kierc Był sobie

Andrzej Kopacki Gra w hołybkę

Zbigniew Kosiorowski Metanoia

Franciszek Lime Formy odbioru. Poetyckie przekazy z Bezrzecza i Szczecina

Piotr Michałowski Światy równoległe

Dariusz Muszer Baśnie norweskie. tom 2

Ewa Elżbieta Nowakowska Gwiazda drapieżnik

Halszka Olsińska Przebyt

Uta Przyboś Jakoby

Agnieszka Rautman-Szczepańska Wypożyczalnia słów

Karol Samsel Autodafe 5

Karol Samsel Fitzclarence

Julia Anastazja Sienkiewicz Wilowska Planetoida, pechowy graf i wielka filozofia. Opowieści z przedwojennego Tuczna i okolic

Bartosz Suwiński Dutki

Inka Timoszyk Nieskończoność podróży

Sławomir Wernikowski Partita

Alex Wieseltier Krzywe zwierciadło

Kenneth White Ciało absolutu

City 5. Antologia polskich opowiadań grozy
 
eleWator. antologia 2012-2021. proza

Henryk Bereza. Krystyna Sakowicz. Korespondencja

NOTES, Notatki paryskie (5)

2021-11-03 16:07

Suahili nieba. To najbardziej ryzykowny i najłatwiej dający się wykoleić język medytacji. Jak w suahili nieba powinno przebiegać pożegnanie z Francją? Poniekąd do pewnego stopnia tak, jak gdyby była Afryką Europy, prawda? Zaczynam od rue Valéry – rue Valéry stanie się moją école élémentaire. Wczoraj próbowałem modlitwy do posągu Paula Adama, dzisiaj modlę się do budynku école maternelle pod numerem dwudziestym. Wielcy Pierwsi Rodzice, Marragonis, Lepron, Benekour-Gordon, Essefiani, a nawet polska Krajewska – les parents délégues, wyczytuję litanię paryskiej rady rodzicielskiej. Moja modlitewna dociekliwość godna jest wszelkiego politowania. Babie lato sentymentalizmu. Flaneuring mieszany z jurodstwem – ale także z rozmiękczającą polską sentymentalnością! – niosący wraz ze sobą konsekwencje wprost nie do zniesienia – podobne zresztą do zgubnych rezultatów mieszania ras: słowiańskiej z romańską. Przed wejściem do Victor Hugo Hôtel, przypominam sobie – podobno najbardziej zagadkowego – Degasa, Scène de guerre au Moyen Age z d’Orsay. To obraz-panoptikon złożony nie tylko z historycznych anachronizmów, ale już historystycznie nonsensowny: otwarcie przyznają to krytycy. Degas poniekąd zakpił z widza, ale – przede wszystkim z siebie. Scène de guerre au Moyen Age to jego autodafe. Siedem nagich kobiet ostrzeliwanych jest przez parę na koniach. Jeden z mężczyzn dookreślony światłem sceny i androgyniczną urodą do tego stopnia przypomina kobietę, że ma się nieodparte wrażenie, że nagie wieśniaczki zabijane są przez parę małżeńską wracającą z coniedzielnego polowania. Efektowi pełnej grozy iluzji dopomaga strój giermka, równie dymorficzny jak jego nieokreślona płeć. Wędrując po Paryżu, wędruję tą parą małżeńską z Degasa? Czy strzałami swojej modlitwy sięgam czegoś określonego? Flaunering to, czy nabożeństwo? Flaneur wędrujący, lecz na Kalwarię Paryża? Droga Krzyżowa wszelkiego flaneuringu – tyle patosu i tyle patejmatii, czy to w ogóle możliwe?

Paryż, 15-18 września 2021 roku

© Karol Samsel