Karol Samsel Autodafe 8
Karol Samsel Autodafe 8
Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy
Edward Balcerzan Domysły
Henryk Bereza Epistoły 2
Roman Ciepliński Nogami do góry
Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3
Anna Frajlich Odrastamy od drzewa
Adrian Gleń I
Guillevic Mieszkańcy światła
Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra
Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji
Zdzisław Lipiński Krople
Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden
Tomasz Majzel Części
Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła
Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta
Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu
Karol Samsel Autodafe 7
Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III
Marek Warchoł Bezdzień
Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane
ktoś, kim nie jesteś, patrzy przez twoje oczy
żyją sztucznym życiem elektrycznym
nigdy tak nie pisz, nigdy, to znika zanim jest
Rok temu zaczęłam tu pisać i przypomniało mi się wtedy „Miejsce początku” Ursuli Le Guin, gdzie życie kasjerów w supermarketach i wielu innych ludzi było nie do wytrzymania, uciekali więc od rzeczywistości.
Dotyk miał znaczenie.
Gdybym umiała rysować, nie pisałabym liter.
Poszukałam w listach Henryka czegoś na tę mgłę i ciemność, znalazło się 8 grudnia 1999 roku.
Mówił, że mało wierzy w światło elektryczne.
o tym, że prawda sztuki jest tabu i meduzą
Prawdopodobnie zawsze można gdzieś znaleźć złoty pył.
Henryk Bereza napisał w „Pryncypiach”, że Olav Duun stał się dla niego tym jedynym pisarzem, którego chciał i mógł czytać w stanie rozpaczy. Wróciłam do „Ragnhildy”, aby zobaczyć, jak to będzie tym razem.