ZAKŁÓCENIA WIELKIEGO WYBUCHU 1
Głos jest przedmiotem. Obraz dźwiękiem. Wiedza staje się bazą danych. Sztuka jak ekwiwalent wiedzy >Uważaj na manipulację danymi z twojego życia< i życiorysu pamięć jest jak przycisk w różne rejony interpretacji. Kto przytoczy właściwy cytat życia? Kto podaje się za drugie >ja<?
Rozumienie przychodzi nie poprzez intelekt, ale poprzez wizję. Wiersze są jak komentarze do obrazów, które są wizjami. Język bólu przekracza intelektualne konstrukcje. Szata rozmowy jest utkana z zasłony. Dotyk spojrzenia, pod którym ukrywa się milczący rysunek słowa.
Ręka pisząca od wieków. Daj mi kwiat wiersza, ja dam ci owoce tej podróży w czasie. >Widzisz czas?< Tak, widzę czas, na każdej ulicy trwa inna epoka. Widzę intelektualny przekaz odczuciem w sobie i na zewnątrz. Okruchy Wielkiego Wybuchu. Pojazd z chmur. Zdania pisane intuicją:
W pierwszy dzień był symbolem. W drugi dzień był wizerunkiem. W trzeci dzień był znakiem. Tam, gdzie sen staje się atrybutem przebudzenia. Pewne sprawy nie są pamięcią, ale tym co nieustannie przeistacza szczegóły w całość. Wiedza jest strategią. Wiedza jest polem manewru.
© Ewa Sonnenberg
