nowości 2025

Maria Bigoszewska Gwiezdne zwierzęta

Tomasz Hrynacz Corto muso

Jarosław Jakubowski Żywołapka

Wojciech Juzyszyn Efemerofit

Bogusław Kierc Nie ma mowy

Andrzej Kopacki Agrygent

Zbigniew Kosiorowski Nawrót

Kazimierz Kyrcz Jr Punk Ogito na grzybach

Jakub Michał Pawłowski Agrestowe sny

Gustaw Rajmus Królestwa

Karol Samsel Autodafe 8

książki z 2024

Anna Andrusyszyn Pytania do artystów malarzy

Edward Balcerzan Domysły

Henryk Bereza Epistoły 2

Roman Ciepliński Nogami do góry

Janusz Drzewucki Chwile pewności. Teksty o prozie 3

Anna Frajlich Odrastamy od drzewa

Adrian Gleń I

Guillevic Mieszkańcy światła

Gabriel Leonard Kamiński Wrocławska Abrakadabra

Wojciech Ligęza Drugi nurt. O poetach polskiej dwudziestowiecznej emigracji

Zdzisław Lipiński Krople

Krzysztof Maciejewski Dwadzieścia jeden

Tomasz Majzel Części

Joanna Matlachowska-Pala W chmurach światła

Piotr Michałowski Urbs ex nihilo. Raport z porzuconego miasta

Anna Maria Mickiewicz Listy z Londynu

Karol Samsel Autodafe 7

Henryk Waniek Notatnik i modlitewnik drogowy III

Marek Warchoł Bezdzień

Andrzej Wojciechowski Zdychota. Wiersze wybrane

PONIEWCZASIE. Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki » PONIEWCZASIE. Czuchajowski Leszek

PONIEWCZASIE. Czuchajowski Leszek

2021-10-17 13:30

CZUCHAJOWSKI LESZEK (1926-2016). Zapoznałem się gruntownie z poezją Romana Rostworowskiego („Zabiłem ciebie ptaszku – przepióreczko mała, / A po zabójstwie radość w duszy pozostała, / Lecz nie będę już więcej strzelać, bo się boję, / Czym nie zranił w przepiórce własne serce moje”), trzeba zatem przerzucić się na twórczość Leszka Czuchajowskiego, autora m.in. „Wierszy na kilku strunach” (Idaho 1988). Nie można się wałkonić, wystarczy, że próżnowałem w ubiegłym wieku.
Przypomnijmy, że leniuchowałem strasznie jako student lubelskiej („maryjnej”) polonistyki, nic sobie nie robiąc z wygórowanych i wyśrubowanych wymagań moich profesorów.

[20 VII 2019]
© Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki